شايد اولین اتفاق همدلانه دو ماه اخیر دانشگاه، اعتراض همگانی به بنری بود که پس از آتش‌سوزی دفتر بسیج جلو آن نصب شد. بنری عجیب که حاوی جمله‌ای عجیب‌تر بود: اینجا دیگر نه دانشگاه است و نه شریف! بنری که داد همه را دراورد؛ از فعالین دانشجویی که مدتهاست میخواهند اوضاعی که سراسر خشونت و نفرت است بخوابد تا افرادی که تا یکی دو هفته قبل با اتکا به احساس خود در حال فحاشی و هتاکی بودند و هیچ گوش شنوایی نداشتند؛ از مسئولین خسته دانشگاه تا فارغ التحصیلان دور از دانشگاه؛ از خانواده‌ها دانشجویان تا کسی که حتی لحظه ای در شریف زندگی کرده است. این هم‌صدایی، لذتی داشت که همه آن را چشیدند؛ لذتی که مدتهاست منتظرش بودیم...
احتمالا دومین هم‌صدایی به اکران مستند "جوکر1401" میرسد؛ جایی که مستند، خواهان فهم مشکلات و به ستوه آمدن مردم از خوش‌خوابی مسئولین و نیاز مبرم به اصلاح آن است؛ همچنین در نظر دارد تا شیوه اعتراضات خشونت‌آمیز و به دور از فرهنگ موجود را نقد کند؛ مستندی که مشخصا می‌گوید این حجم از خشونت از هر دو سمت، هرگز سرانجام خوبی را برای هیچ طرفی به دنبال نخواهد داشت. این هم‌صدایی، لذتی داشت که همه آنرا چشیدند؛ لذتی که مدتهاست منتظرش بودیم...
برای همه واضح است که برای تغییر یک جامعه، برای دگرگونی یک کشور و در یک کلام برای انقلاب در یک ملت، باید طبقه فرهیخته و نخبه راه‌حل‌های عملی ارائه نماید؛ راه حل هایی که در آن خبری از تجزیه، ظلم، خشونت، اعدام‌های همگانی، خرابکاری‌های بزدلانه، سانسورهای رسانه‌ای و... نباشد؛ مگر دانشگاه یکی از مهم‌ترین بسترهای حضور نخبگان نیست؟ مگر شریف یکی از مهم‌ترین دانشگاه‌ها نیست؟ مگر راه‌حلی بدتر از خشونت وجود دارد؟ و مگر ما نیازمند جلسات آزادانه و اخلاق‌مدارانه در شریف نیستیم؟ مگر این جلسات بدون وجود همدلی، بدون وجود خیرخواهی، بدون وجود عزم برای اقناع‌سازی تشکیل خواهند شد؟
مهم نیست چه مسیری را طی کرده‌ایم؛ مهم این است که از گذشته درس بگیریم و با تفکر، عقل‌یافته شویم و به فکر آینده باشیم؛ همه اتفاقات این سه ماهه را دیدیم؛ آیا با این وضع تغییری جز موکد شدن تمجیدات حضرات و ممتد شدن رذالت الوات ایجاد خواهد شد؟ هرگز! بهتر نبود که از روز اول فحاشی و هتاکی نمی‌شد؟ بهتر نبود که از روز اول همه یکشنبه‌های متمادی را محکوم می‌کردند؟ بهتر نبود اساتید و مسئولین واقع‌بینانه‌تر برخورد می‌کردند؟ بهتر نبود که همه از سه‌شنبه چاله‌میدان اعلام برائت می‌کردند؟ بهتر نبود همگی جلو حضور هر بیگانه‌ای، به هر هدفی را می‌گرفتند؟
حال موجود، حاصل نگه نداشتن حریم همدلیست؛ وقت آن است که یک صدا هر اقدام، صحبت، مصاحبه، خبر و... علیه خودمان، دانشگاهمان و هم‌دانشگاهی‌هایمان را متوقف کنیم و تمام مشکلات را درون این خانواده حل کنیم؛ هر مشکلی راه‌حلی در درون این خانواده شریف دارد! نیازی به کانادا نشین، وزارت نشین، پشت میز نشین، سنگر نشین، عافیت نشین و... نیست!
تنها باید خودمان با خودمان فکر کنیم و راهی برای یک‌دست‌تر کردن این خانواده و تبیین اهداف مشترک و تلاش برای رسیدن به آنها بیابیم؛ باید حریم همدلی خود را عاقلانه بازسازی نماییم...
برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «مکتوبات هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف» کلیک کنید.
