گاهی اوقات، در دل خود می‌اندیشیم که اگر یک همدم در کنارمان باشد، تحمل مشکلات زندگی آسان‌تر خواهد شد. ازدواج، یکی از چالش‌ها و تصمیم‌های مهم زندگی است که هر انسانی در مسیر زندگی خود با آن روبرو می‌شود. ازدواج موفق و انتخاب درست زمانی رخ می‌دهد که بتوانیم ابتدا به خودشناسی برسیم و بدانیم با چه هدفی ازدواج می‌کنیم و سپس درک صحیحی از فرد مقابل داشته باشیم و خصوصیات و صفات او را بشناسیم.
یکی از نکاتی که باید در مورد خودمان رعایت کنیم، این است که برای فرار از تنهایی و صرفاً ازدواج، به سمت رابطه‌ای نادرست نرویم.
وقتی برای فرار از تنهایی وارد یک رابطه می‌شویم، ممکن است با مشکلاتی روبرو شویم که خودمان کاملاً آن‌ها را نمی‌شناسیم.
ازدواج به دلیل فرار از تنهایی ممکن است، نتیجۀوابستگی عاطفی به دیگران باشد و در این صورت، شناخت صحیح، نمی‌تواند شکل بگیرد، زیرا صرفاً بحث پر کردن تنهایی مطرح می‌شود. اگر تنهایی را به عنوان یک مشکل در نظر بگیریم و تنها هدف از ازدواج خود را پر کردن یک خلاء عاطفی در نظر بگیریم، احتمالاً با مشکلات بیشتری در زندگی مشترک خود روبه‌رو خواهیم شد و واقعیت‌های ازدواج و درک متقابل رخ نمی‌دهد
و احتمال طلاق یا حتی جدایی بالاتر می‌رود. وقتی به خاطر تنهایی ازدواج می‌کنیم یا با شریک عاطفی خود وارد رابطه می‌شویم، بعد از پر شدن حس‌هایمان، واقعیت‌ها را تازه می‌بینیم و چشمانمان روی مسائل دیگر باز می‌شود و چون برای پر کردن خلاء وارد رابطه شده‌ایم، دیر یا زود خسته می‌شویم و تصمیم به جدایی می‌گیریم.
این احتمال را در نظر می‌گیریم که شاید آدم مناسبی را پیدا کرده‌ایم و با او ازدواج می‌کنیم، اما باز هم مشخص نیست که با این ازدواج، احساس تنهایی دست از سرمان بردارد چون مایۀ تنهایی درونی داریم. چون قبل از ازدواج درگیر این حس بودیم و از طرف مقابل خود کلی رویا ساختیم که بتواند احساس تنهایی ما را پر کند و کافی است که رویای ما تبدیل به واقعیت نشود، در این وضعیت ممکن است همسرمان را مورد انتقاد قرار دهیم و کشمکش شروع شود و احساس خستگی و ناکافی بودن را به زوج خود بدهیم.
وقتی برای فرار از احساسات خود و رها شدن از تنهایی ازدواج می‌کنیم و وقتی وارد زندگی مشترک می‌شویم، عدم آمادگی برای تحمل مسئولیت‌های زندگی، می‌تواند باعث مشکل شود و نهایتاً فشار روانی زیادی به ما وارد کند. و حتی ممکن است استقلال روانی خود را از دست دهیم و وابستگی شدید و غیر قابل کنترل به شریک زندگی خود داشته‌باشیم که در نهایت او را آزار می‌دهد و خسته می‌کند.
حال، راه حل چیست؟ همانطور که گفتیم، خودشناسی است. باید ابتدا خودمان را بشناسیم تا بتوانیم ازدواج موفقی داشته باشیم و مهم‌تر از آن، یاد بگیریم که چگونه احساسات و استرس خود را در زمان مدیریت کنیم.
در نظر بگیریم که بخاطر تخیلات ذهنی ازدواج نمی‌کنیم و توقعات و هدف خود از ازدواج را مشخص کنیم و بخشش در رابطه را بلد باشیم، چون هیچ رابطه‌ای بدون خطا نیست و پشتیبانی از همدیگر در زمان‌های سخت زندگی، خیلی مهم است.
در زندگی مشترک باید به رشد شخصی خود ابتدا توجه کنیم که شامل رشد روحی و معنوی هم می‌شود. با رشد شخصی، می‌توانید به همدیگر کمک کنید تا با هم رشد کنید. این نکته را در نظر داشته باشید که یک رابطه موفق نیازمند تعهد قوی است و تا زمانی که از خودتان مطمئن نیستید، به سمت ازدواج یا رابطه نروید.
و در نهایت، یادمان نرود که ازدواج یک رابطۀ طولانی و یک سنت مقدس است. با انتخابی اشتباه و احساساتی که موقت و زودگذر است، خودمان را وارد یک رابطۀ اشتباه نکنیم و برای طرف مقابلمان تجربه تلخی رقم نزنیم. و یادمان نرود که همه چیز از خودمان شروع می‌شود!
نویسنده: مصطفی پورعوض، ورودی 1401 مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف
در بحث شناخت و سازش در رفتار و عملکرد بین زوجین در دوران آشنایی، باید از سخت‌گیری و سهل‌گیری‌های بی‌منطق اجتناب کرد و تمایلات خود را شفاف و بدون ابهام مشخص کرد. در ادامۀ راه برای ساختن یک خانوادۀ سالم، با تفکر و تعقل، راه درست زندگی کردن را باید پیدا کرد. اگر در زندگی تفاوت‌ها، مشکلات و اختلافاتی وجود دارد، به همان اندازه راه حل هم وجود دارد. طبق تجربه، زوجین با هر رویکردی که انتخاب می‌کنند، برای رسیدن به موفقیت، موظف به رعایت چند نکتۀ اساسی هستند.
اولاً: زن و مرد باید حقوق و وظایف خود را بشناسند. ثانیاً: تفاوت‌های یکدیگر را درک کنند و راه مواجه شدن با آن‌ها را آموزش ببینند. ثالثاً: احترام متقابل، عشق به زندگی و اعضای خانواده را خط قرمز خود بدانند. توهین و تحقیر افراد، مانند قوری شکسته می‌ماند که بند زدن آن تاثیری ندارد. مهربانی، عشق و احترام ترمیم‌کنندۀ بسیاری از سوءتفاهم‌هاست. در خانواده‌های سالم، حدوداً پنج برابر لحظات منفی، لحظات مثبت وجود دارد. رابعاً: صداقت، درستی و راستی از ارکان مهم حفظ زندگی است. دروغ گفتن و پنهان کاری، موجب متزلزل شدن پایه‌های زندگی می‌شود.
این اصول کلی اگر در زندگی رعایت نشوند، گذشت کردن معنایی ندارد. در برخی موارد گذشت بیش از حد در اختلافات خانوادگی، منجر به کهنه شدن سوءتفاهمات شده و در دراز مدت باعث آسیب‌های شدیدتری می‌شود؛ همچنین دامن زدن بیش از حد به اختلافات در زمان طولانی، آسیب‌ها و تنش‌های مربوط به خود را دارد. در کنار این نکات کلی، مسائل ریزی وجود دارد که با رعایت کردن آن‌ها می‌توان زندگی موفقیت آمیزی داشت.
１. مشاجره نکنیم.
２. از انتقاد مخرب بپرهیزیم.
３. خوبی و بدی افراد را باهم ببینیم. با بزرگ‌کردن نقاط منفی، به جز سردی روابط چیز دیگری عاید انسان نمی‌شود. در عوض برجسته کردن خوبی‌ها و نقاط مثبت باعث افزایش اعتماد به نفس و گرم شدن کانون خانواده می‌شود.
４. شرایط و مکان گله و شکایت مهم است. اگر مخاطب ما خسته است و از لحاظ جسمی و روحی آمادگی صحبت کردن ندارد، باید از آن اجتناب کرد.
５. در مشاجرات حالت تدافعی به خود نگیریم. اجازه بدهیم همسر ما با آرامش حرفش را بزند.
６. خودمان را به جای طرف مقابل بگذاریم؛ خواسته‌های نامعقول نداشته باشیم و اجازه بدهیم با صحبت کردن، سوءتفاهم‌ها برطرف شود. اگر حرف‌ها بمانند و به زبان آورده نشوند، مانند یک گلولۀ برف قل می‌خورد و بزرگ می‌شود و باعث ایجاد بهمنی بزرگ می‌شود که بر سر زندگی ما آوار خواهد شد.
به طور معمول، دو طرف باید در مواجهه با مسائل بسیار پخته و عاقلانه رفتار کنند تا بتوانند بهترین تصمیم را برای ادامۀ یک رابطۀ پایدار بگیرند. انعطاف و سازش مقوله‌ای دو طرفه است. هردو طرف باید مذاکره و مصالحه را بیاموزند و برای ارتباط قوی‌تر با یکدیگر به کار بگیرند.
نویسنده: زهرا همتیان، 1398 مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف
برای دانلود نسخه الکترونیکی نشریه و یا شرکت در نظرسنجی این بخش اینجا کلیک کنید.
