وابستگی عین یه طناب پوسیده و رنگ و رو رفته میمونه که تو رو وصل میکنه به چیزایی که یه روزی دوستشون داشتی ؛ تو با این طناب بهش وصلی حتی اگه الان دیگه هیچ حسی نداشته باشی .
طناب وابستگی اگر پاره بشه قطعا اولش برات سخت خواهد بود اما بعدا احساس آزادی می کنی ، ولی میدونی بدیش چیه ؟! اینه که این طناب فقط حد واصل نیست ، این طناب رو ما دور خودمون هم میپیچیم بخاطر همینه که احساس خفگی میکنیم و نمیتونیم از چیزایی که آزارمون میدن رها شیم .
تو اونقدر قوی نیستی که بتونی طنابو پاره کنی ، روز به روز بیشتر تو خودت گره میخوری و فقط راه نجاتت رها شدن طناب از سمت مقابله ؛ میدونی بدی این نجات چیه ؟! اینکه تو هنوز با وجود رها شدگی از عامل وابستگیت تو خودت و اون طناب گره خوردی و مدت خیلی زیادی رو لازم داری برای التیام .
