چای یکی از پرطرفدارترین نوشیدنی‌ها در جهان محسوب می گردد. کشت این محصول در استان گیلان قدمتی 120 ساله دارد و هر ساله 65 هزار خانوار چایکار کشور که عمدتا در استان های گیلان و مازندران ساکن هستند حدود 127 هزار تن برگ سبز چای تولید و تحویل 170 کارخانه فعال می نمایند که از آن نیز حدود 27 هزار تن چای خشک تولید می شود. در یک مطالعه تطبیقی ایران از نظر تولید و سطح زیر کشت چای، رتبه پانزدهم و از نظر مصرف رتبه دوازدهم جهان را به خود اختصاص داده است، افزود: سرانه مصرفی چای در داخل کشور حدود 1.4 کیلوگرم بوده که با توجه به این آمار نیازمند 110 هزار تن چای خشک در سال هستیم. چای از جمله محصولاتی است که تحت سیاست خرید تضمینی دولت قرار دارد، بنابراین تعیین نرخ مناسب برای خرید تضمینی برگ سبز چای می‌تواند منجر به ایجاد امید در کشاورزان چایکار که در صف اول جبهه جنگ اقتصادی صنعت چای قرار دارند شده و گام‌های موثری در جلوگیری از خروج ارز از کشور بردارد.
بر اساس آمار رسمی گمرک جمهوری اسلامی ایران هر ساله حدود 70 هزار تن چای خارجی به صورت قانونی و متاسفانه حجم زیادی چای از مبادی غیر رسمی به صورت قاچاق وارد کشور می شود که ضربه مهلکی بر پیکر نحیف تولیدکنندگان و صنعت گران چای وارد می آورد. این در حالی است میزان صادرات سالیانه چای به خارج از کشور حدود 16 تن بوده و چای کاران و صنعت گران حوزه چای با مشکلاتی همچون تغییر کاربری، کوچک بودن قطعات باغات چای، بالا بودن قیمت نهاده های کشاورزی، بالا بودن دستمزد نیروی کار، عدم پرداخت به موقع مطالبات از سوی دولت، کم آبی، واردات بی رویه، قاچاق، قیمت گذاری نامناسب و ... مواجه هستند. بدیهی است افزایش عادلانه قیمت برگ سبز چای متناسب با نرخ تورم و هزینه های تولید، اعلام به موقع قیمت خرید برگ سبز از سوی دولت، پرداخت به موقع مطالبات چایکاران، جلوگیری از واردات چای خارجی در فصل برداشت، مبارزه جدی با قاچاق، تامین و توزیع به موقع نهاده ها با قیمت مناسب، ترویج فرهنگ مصرف چای ایرانی، احیاء باغات متروک و فرسوده، تسهیل صادرات چای ایرانی، نوسازی و به روزرسانی کارخانجات فرآوری چای کشور، برندسازی و بسته بندی، توجه جدی به قانون حفظ کاربری باغات چای و ... از جمله مواردی است که با توجه به آن شاهد رونق صنعت چای و بهبود وضعیت خانوارهای چایکار در کشور خواهیم بود. باشد که شاهد چای هندی بر سر سفره افطار ایرانی نباشیم.
