فرانشیز یا فرانچایز امتیازی است که در قالب قرارداد اعطا می شود که بین فرانشیز دهنده و فرانشیز گیرنده منعقد می گردد. در این قرارداد، حقوق پدیدآورنده بدون انتقال مال صورت می پدیرد و امتیازگیرنده در ازای مبلغی پول و تحت شرایطی خاص، حق ساخت، فروش، استفاده از علایم و نام تجاری را به متقاضی می دهد. لازم به یادآوری است که در این قرارداد می بایستی طرفین تاجر باشند.
فراچایز یا حق امتیاز گونه‌ای از کسب و کار است که بر پایه آن به یک شرکت اختیار داده می‌شود که تولیدات یا فراورده‌های شرکت دیگر را بفروشد و در برابر آن مبلغی دریافت کند که به این مبلغ، مبلغ فرانشیز می‌گویند.
فرانشیز یک شبکه ارتباطی میان کسب و کارهای مستقل کوچک می‌باشد که به هر یک از این کسب و کارهای کوچک اجازه می‌دهد که تحت یک نام بازرگانی مشترک و یک هویت فعالیت کنند و همگی از یک متد موفق (که پیشتر آزمایش شده) و بازاریابی مشترک بهره‌گیری کنند. در عمل فرانشیز یک راهبرد کسب و کار برای جذب و نگهداری مشتری است. یک سیستم بازاریابی است که هدف آن ایجاد یک تصویر دربارهٔ فراورده‌ها یا خدمات یک شرکت در ذهن مشتری می‌باشد.
شرکت اصلی پس از راه‌اندازی شعبهٔ شما اقدام به بازرسی‌های دوره‌ای کرده تا از کیفیت خدمات ارائه شده به مشتریان مطمئن باشد و در ازای آن بنا به توافقات اولیه، درصد کمی از فروش را به صورت ماهانه از شما دریافت می‌کند تحت عنوان (Royalty Fee).
بسته به میزان قدرت برند، شما از روز اول مشتریانی دارید که شما را به خوبی می‌شناسند و کیفیت ارائه شده توسط شما را تأیید می‌کنند.
گاهی اوقات خرید یک کسب و کار موجود برای خریدار کسب و کار و یا سرمایه گذار توجیه اقتصادی در برندارد و درکنار آن راه اندازی کسب و کار جدید نیز می تواند با هراس و استرس فراوانی برای شخص همراه باشد بنا براین گزینه بعدی می تواند گرفتن فرانچایز باشد. در مدل کسب و کار فرانچایز ، شما باید هزینه اولیه ای پرداخت کنید و بازای فروش های آینده خود نیز بخشی از درآمد حاصله رو به دهنده فرانچایز می دهد.
