مرض بلاگری
یه نوع بلاگری داریم که برای فروش محصوله و خفیف تره
یه نوع بلاگری هم بلاگری لایف استایل و سبک زندگیه که خیلی خطرناکه.
خطرش به کنار. این هم به کنار که ما حقیقت و اصل ماجرا رو نمیبیـــــنیم و دست به مقایسه زندگی خودمون با فلان و بهمان بلاگر میزنیم.
این گرفتار بلاگرها شدن هم دامنگیر همه هست هرکسی که تلفن هوشمند داره. قشر مذهبـــی و غیر مذهبـــــی هم نداره هم حجاب استایل هم آخوند بلاگر داریم هم پزشک بلاگر و بیوتی بلاگر و هزار کوفت و زهرمار بلاگر دیگه...
انقدر زیاد هستن که با هر سلیقه ای گرفتارشون بشیم ولی الان مخاطب من کسایی نیستن که این بلاگر هارو میبینن و دنبال میکنن مخاطب این پست خود بلاگر ها هستن.
همه مون دیدیم که یکی یه انتقادی از بلاگر ها میکنه یا ایراد میگیره چه تو مسائل شخصی و چه مسائل دیگه... و بلاگر ها شروع میکنن به گفتن:
قضاوت فقط مخصوص خداست
دست از قضاوت کردن همدیگه برداریم
ما همینیم تو چه.... هستی
یاد بگیریم سرمون تو زندگی خودمون باشه
تو کار بقیه دخالت نکنیم
هیتر ها کارشون هیت دادنه به من چه
و.....
مذهبی تر هم باشن حواله میکنن به روز قیامت و هزار تا آیه و حدیث برای دفاع از خودشون جور و یا حتی نازل میکنن.
غیر مذهبی هام دیگه کار به جاهای باریک بکشه ممکنه به فالووراشون بدو بیراه بگن.
اصلا مهم نیست چه کار می‌کنین ولی وقتی بعد اجتماعی پیدا میکنه باید منتظر اظهار نظر از طرف مردم باشــــین و همــــــه هم قرار نیســــت براتون گل بفرســــتن. پس انقدر با جمله‌ی قضاوت نکنیم مارو زخمی نکنین. هیچ کس درون کسی و پشت صحــــــنه هیچ اتفاقی رو نمی‌بینه. همه اون چیزی رو میبینن که شما بهشون نشون می‌دین.
توروخدا وسط عشق و حالتون با طرفداراتون انقدر فاز غم و تاسف برای فقر فرهنگی و قضاوت های اونایی که طرفدارتون نیستن برندارین با تشکر.
