الان كه به چند سال قبل نگاه ميكنم
میتونم بگم حتى نميتونم خودم رو بشناسم!
البته بعضى روزها هم آرزو ميكنم ميتونستم
به عقب برگردم ، اما نه براى اينكه چيزى رو تغيير بدم ، فقط براى اينكه يه سرى چيزها رو دوباره حس كنم ، قوی بودن هارو ، خنده از ته دل هارو ، سفرهای بی نظیر رو ، دوستی های ناب رو ، لحظه های باهم بودن رو ، تجربه ی بی نظیر یه زندگی با بی نهایت عشق رو ?...
و البته همراه با تمام اشتباهاتم .
اما اصلا دوست نداشتم اشتباهاتم رو پاک کنم چون تمام خِرد و نیمچه عقل امروزم هم پاک میشد ..
این روزا دارم به این فکر میکنم که من دارم همون افسانه اى ميشم كه براش به دنيا اومدم ...
صاحب اون چیزایی میشم که میخواستم ، اون زندگی هیجان انگیز با شغلی دوست داشتنی و قلب همیشه روشن و پر از صلح و عشق ...
عشقی که رنگش زرده ??
و ناگفتنی نمونه که یه پسر ميدونه چيزيكه ميخواد رو چطور بدست بياره و يه مرد ميدونه كه چيزيكه بدست مياره رو چطور نگه داره ?
اما این بدست آوردن ها هنوز هم ادامه داره و میدونم که اگه براى چيزهايى كه دوست دارم
نجنگم نباید براى چيزهاى كه از دست ميدم گريه کنم ...
و در آخر ، در سه كلمه ميتونم هر چى كه راجع
به زندگى يادگرفتم رو خلاصه كنم:
زندگى ادامه داره ??❤
