این یکی از بازیهای تئاتری مورد علاقهٔ من است. من همیشه در جلسات اول کلاس‌های نمایشم از این بازی استفاده می‌کنم، زیرا نه تنها راهی جالب برای آشنایی با مبانی تابلو (Tableau) است، بلکه راهی مناسب است تا دانش آموزان در گروه‌های کوچک‌تر بتوانند با یکدیگر آشنا شوند. همچنین، تابلو یک راه عالی برای دانش آموزان جدید و یا خجالتی است تا بدون اینکه مجبور باشند سخنرانی کنند، راحت در برابر مردم ظاهر شوند. امتحان کنید.
· یک کتاب عکس از مردم
یا
· یک مجموع آلبوم یا عکس‌های انتخاب شده از گروه‌های مردم (عکس‌ها می‌توانند سیاه و سفید یا رنگی، مدرن یا قدیمی باشند.)
یا
· مجموعه‌ای از مجلات یا کاتالوگ‌های با عکس مردم
اختیاری: دوربین دیجیتال یا آیپد برای گرفتن عکس از دانش‌آموزان (آنها می‌توانند آنچه را که هستند، ببینند.)
· یک تابلو چیست؟ (نام کامل "تابلو زندگی" یا "تصویر زنده" است - یک صحنهٔ یخ زده و خاموش که یک داستان بصری را بیان می‌کند).
· قوانین تابلو چیست؟
· صحنه باید یک داستان را به صورت بصری، بدون حرکت یا صدا بیان کند.
· و بله، البته دانش‌آموزان می‌توانند پلک بزنند و نفس بکشند! این سؤال احمقانه همیشه وقتی تابلو را آموزش می‌دهم، مطرح می‌شود.
· چگونه یک صحنهٔ تابلو را خلق می‌کنید؟
· هدف تابلو چیست؟ چگونه می‌توان از آن در یک تولید نمایشی استفاده کرد؟
· کلاس را به گروه‌های کوچک چهار یا پنج نفره تقسیم کنید.
· تعیین کنید که کدام یک از دانش آموزان در هر گروه، "کارگردان" (بلندترین/ کوتاه‌ترین دانش‌آموز در گروه، دانش آموز بعدی براساس تاریخ تولد و غیره انتخاب شود.) باشد.
· یک عکس را انتخاب کنید که تعداد آن با تعداد افراد هر گروه مشابه است. (اگر تعداد نفرات حاضر در عکس به تعداد همان افراد حاضر در گروه است، کارگردان نیز بخشی از تابلو می‌شود. اگر یک نفر کمتر در عکس باشد، کارگردان به گروه اضافه نمی‌شود.) همهٔ گروه‌ها از همین عکس استفاده می‌کنند.
· گروه‌ها سه دقیقه وقت دارند تا عکس را در تابلو بازتاب دهند. با این حال، تنها کارگردان‌ها می‌توانند به عکسی که گروه بازتاب می‌دهد نگاه کنند. کارگردان‌ها ممکن است برگردند و بارها و بارها به عکس نگاه کنند و از ابزارهای کارگردانی دیگر اعضای گروه استفاده کنند– دیگران باید به طور واقعی تصویر را نشان دهند.
· هنگامی که کارگردان گروه یک دانش آموز را به یک جهت هدایت می‌کند، آنها باید هدایت کارگردان را انجام دهند، حتی اگر احساس کنند این کار احمقانه است! به یاد داشته باشید، صحنه‌های تابلو تصاویر یخ زده هستند، بنابراین هیچکس نباید بخندد و تکان بخورد.
· دانش آموزان باید بر نمایش جزئیات صحنه‌های تابلوی خود تمرکز کنند - مانند حالات چهره، موقعیت، وضعیت دست و انگشتان خود، وضعیت صورت در جهت درست و بیشتر. ایجاد یک صحنهٔ صحیح تابلو به چیزهایی بیشتر از ایستادن در یک وضعیت ایستا احتیاج دارد!
· بعد از سه دقیقه، همهٔ دانش آموزان موقعیت‌های یخ زده خود را حفظ می‌کنند تا شما بتوانید به هر گروه نگاه کنید. مهم است که همه گروه‌ها در همان زمان یخ بزنند تا زمانی که می‌بینند گروه‌های دیگر چه کاری انجام داده‌اند، سعی نکنند کار خود را تغییر دهند. به هر گروه سر بزنید و به جزئیات کار آنها توجه کنید. اگر می‌خواهید، از هر تابلو عکس دیجیتال بگیرید تا به هر گروه نشان دهید واقعاً چه هستند. (این بخشی سختی از بازی تابلو است - دانش آموزان شما واقعاً نمی‌توانند ببینند که چه کاری دارند، انجام می‌دهند.) هر تابلوی عکس را با عکس واقعی که بچه‌ها خواسته‌اند از آن تقلید کنند، مقایسه کنید. کاری را که هر گروه به خوبی انجام می‌دهد، به یاد داشته باشید و بدانید چه چیزی می‌تواند برای دفعهٔ بعد بهبود یابد. اگر می‌خواهید بازی را به یک رقابت تبدیل کنید، اعلام کنید که کدام گروه برنده شد!
· تمرین را با یک عکس جدید و کارگردان‌های جدید تکرار کنید. شما همچنین ممکن است بخواهید اعضای گروه را عوض کنید.
اصل مقاله را اینجا بخوانید.
