فکر می کنم شعار انسان امروز باید این باشد : مصرف می کنم پس هستم. ما هر چیزی را به طرز جنون آمیزی مصرف میکنیم .. حتی شعر و ادبیات و هنر را .. حتی اخبار خودکشی و تصاویر جنگ را حتی جنون کلام را ... و وقتی کامل مصرفش کردیم آن را بالا می آوریم ... مصرف میکنیم پس هستیم. یادم افتاد به فیلم سورچرانی بزرگ (The Big Feast) ... هر چقدر زمان بیشتری از این دیدن این فیلم تهوع آور می گذرد بیشتر تصور می کنم که فیلم نه کمدی که یک پیشگوی مگوی از رئالیستی ترین وضعیت ممکن بشر دیروز و امروز است... مصرف کردن هر چیزی و بعد بالا آوردنش ... خودم هم یک مصرف کننده تمام عیار هستم ....
