این روزها نوشتن و ژورنال نویسی معنا و مفهوم تازه ای برایم یافته است. آنچه زندگی روتین و تکراری ما را از چرخه تسلسل و تکرار دور می کند انجام و تمرین عادت هایی است که ذهن را به هوشیار و خرق عادت هدایت می کند. واضح تر بگویم نوشتن و حتی خط خطی نگاری می تواند سلول های جان داده و روبه زوال مغز را به تحرکی جانانه وادارد. برای همه ما هر روز نویسی و اینکه ساعت مشخصی از روز و زمان 24 ساعته خود را به لحظاتی در حد یک صفحه نگارش اختصاص دادن در ابتدای امر مشکل و عجیب و غریب است. اما به مرور این دلنشین ترین روتین روزانه به یکی از موثرترین راهکارها برای جلوگیری از بیماری های قرن حاضر یعنی آلزایمر تبدیل خواهد شد.
شما چقدر به این عادت پای بند هستین و چقدر مهیای تمرین و تکرار آن هستید ؟
