این رو بدون که فقط باید به افرادی محبت کنی که محبت رو ازت بخواد. اگه بیش از حد بخوای به فردی نزدیک بشی، اون رو آزردی. بهتر اینه که از افراد فاصله بگیری، تا بیشتر بهش نزدیک بشی.
اگه مث من آدم با محبتی هستید، حتما این نکته رو توی روابط اجتماعی تون در نظر داشته باشید. این که عاشق باشید، عاشق مردم باشید، دوست داشته باشید دیگران رو دوست داشته باشید، این ها رو برای خودتون نگه دارید. نمی گم سنگ دل باشید، ولی بهتره عشق رو درون خودتون نگه دارید.
آدم ها دوست دارن آزادی داشته باشن توی رابطه شون. دوست دارن یه فضایی رو نگه دارن که اگه لازم شد برای محافظت از خودخواهی هاشون، ازتون بدشون بیاد. این طبیعی هست. هیچ چیز برای دور و بری های تو، مهم تر از خود خواهی شون نیست. مراقب بت بزرگ شون باش!
این بت بزرگ چیزی هست که آدم ها تا پای جان مراقبش هستن. همه چیز دور و بر این ماجرا می چرخه. کم دیدم (نه این که ندیده باشم سیاه نمایی نشه حالا) آدم هایی که موضوع دیگه ای جز خودشون براشون مهم بوده باشه. اگه موضوع دیگه ای هم هست مثل کارش بچه اش یا هر چیز دیگه ای، این مستقیما به اون نفسه وصله. واکاوی که بکنی می بینی به اصطلاح روان کاوی آبژه یه چیزه، ولی سوژه یه چیز دیگه س.
حالا من که این ها رو نوشتم، امیدوارم انسان آینده، درگیر این بت نباشه. امیدوارم نور به جای این بت تو قلبش باشه.
به امید نور.
