نوشتن کار سختی است. باور نمی‌کنید، چشم‌هایتان را ببندید و بیاد بیاورد به چه مشقتی تکالیفِ مدرسه را می‌نوشتید. نوشتن یک قطعه ادبی یا یک نامه رسمی به مراتب سخت‌تر از تکالیف مدرسه است. انتخاب کلمات درست و قراردادنشان در یک جمله به نحوی که منظور ما را به بهترین شکل منتقل کند مهارتی است که به سادگی حاصل نمی‌شود. از وقتی که در کافی‌نت مشغول به کار شدم هرازگاهی کاغذهایی برایم می‌آورند تا برایشان تایپ کنم. کاغذهایی پر از غلط‌های املایی و دستوری، جمله‌بندی‌های عجیب و غریب، فعل‌های من درآوردی و ... که باعث می‌شوند من کلی حرص بخورم و برای زبان فارسی که در میان فارسی‌گویان اینطور مهجور مانده متاسف شوم.
همه این دلایل دست به دست هم دادند تا این یادداشت را بنویسم. در این یادداشت سعی می‌کنم هر چند کوتاه توضیح دهم که چطور می‌توانیم مهارت نوشتن را در خودمان بهبود دهیم.
بهترین راه برای یادگرفتن نوشتن خواندنِ نوشته‌های دیگران است. کتاب خواندن دو فایده اساسی دارد؛ اول اینکه دایره لغات شما را بزرگ می‌کند، دوم اینکه با مطالعه مستمر شما با شکل صحیح لغات و جمله‌بندی آشنا می‌شوید.
هر چقدر کتاب‌های مربوط به آموزش شطرنج را بخوانید و روی استراتژی‌های مختلف تمرکز کنید تا دست به مهره نشوید شطرنج باز نخواهید شد. برای بهتر نوشتن هم باید بنویسید. هر چقدر بیشتر بنویسید دست‌تان راه می‌افتد و نوشته‌هایتان بهتر می‌شود. نوشتن خاطرات روزانه می‌تواند تمرین خوبی برای نوشتن باشد.
هیچ وقت برای نوشتن عجله نکنید. ابتدا خوب به مطالبی که می‌خواهید بنویسید فکر کنید و بعد آن را روی کاغذ بیاورید. بعد از نوشتن حتما یکبار از اول تا آخر متن را بازخوانی کنید. غلط‌های املایی را اصلاح و زواید آن را حذف کنید.
خیلی‌ها هستند که دستور خط فارسی را به درستی نمی‌دانند. به همین خاطر از علائم نگارشی استفاده نمی‌کنند یا اینکه استفاده نابجا می‌کنند. ترکیب‌های غلط می‌سازند و ...
خوشبختانه این راهنما وجود دارد که به کوشش فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده است که می‌تواند منبع خوبی باشد برای رفع ابهاماتی که گاهی در هنگام نوشتن به وجود می‌آید.
شما چه روش‌های دیگری برای بهتر نوشتن پیشنهاد می‌کنید؟
