در مقاله “عشق مدرن” که توسط مندی لن کاترون درباره رابطه عاشقانه نوشته و در نیویورک تایمز چاپ شد، آمده بود: «برای عاشق شدن ، این کارها را انجام بده…». او به مطالعه ای از روانشناس آرتور آرون (و دیگران) اشاره کرد که بررسی شده بود : آیا صمیمیت بین دو غریبه میتواند با درخواست از یکدیگر تسریع شود؟
36 سؤال شخصی خاص در این مطالعه وجود داشت که به سه مجموعه تقسیم میشوند؛ هر مجموعه در نظر گرفته شده است که نسبت به سؤال قبلی کاوشگرتر باشد.
ایده اصلی این مقاله بر این اساس بود که آسیب پذیری متقابل باعث ایجاد نزدیکی و صمیمیت میشود. به نقل از نویسندگان این مطالعه، «یک الگوی کلیدی مرتبط با توسعه یک رابطه نزدیک بین همسالان، خودافشایی شخصی پایدار، فزاینده، آسیب پذیری متقابل و صمیمیت متقابل وجود دارد». اجازه دادن به خود برای آسیب پذیری با شخص دیگری می تواند بسیار دشوار باشد، بنابراین این تمرین این الگو را ایجاد میکند.
آخرین کاری که خانم کاترون و دوستش امتحان میکنند – خیره شدن در چشمان یکدیگر به مدت چهار دقیقه – کمتر مستند شده است و مدت زمان پیشنهادی آن بین دو دقیقه تا چهار دقیقه است. خانم کاترون میگوید: «دو دقیقه برای ترسیدن کافی است. چهار واقعاً به نتیجه میرسد».
بخش اول: