مقاله‌ای تخصصی در حوزه مدیریت نوشته بودم و به دوستی که مشکلات فراوان مالی دارد، پیشنهاد دادم: بیا و در این تحقیق کمکم کن؛ إن‌شالله پذیرش شود، مزایای خوبی برایت خواهد داشت به لطف خدا. بی‌توجهی کرد و روزمرگی‌های زندگی، نگذاشت کمکم کند.
زمان ارسال مقاله شد. پیشنهاد دادم دوباره به او: برادر! کمک که نکردی؛ حداقل بیا هزینۀ ثبت نام را بده تا اسمت را بگذارم و نویسندۀ دوم هم راضی باشد و اخلاقا و شرعاً هم چیزی گردنت نباشد!
گفت: باشه...و این باشه طول کشید تا امروز که پیام داده: ... فلان مسأله را دارم و باید پول قرض کنم.
7پانوشت: اگر عمری باشد، بیشتر در آینده در این باره خواهم نوشت؛ دلم خیلی می‌سوزد که خیلی جوانان در تبلت و موبایل غرق شده‌اند و دنبال امور بیهوده، اما حاضر نیستند هر شب ده دقیقه کتاب بخوانند! این درد است؛ آن هم یک درد ملی!..بعید هم می دانم دیگه فرصت بشود اینطوری برای کسی بنویسم!!! روی تخصص خوب و بازارپسند کار کن..و بعد ببین چطور پول و درامد سمتت میاد...خواستی من هم پیشنهاداتی دارم..به شرطی که عمل کنی نه اینکه وقت خودت را تلف کنی...من روزگاری توی رستوران کار می کردم و ظرف میشستم...چون عادت کرده بودم روی پای خودم بایستم..سال های سال دور از خانه و...صحبت زیاد هست...مومن باید هم کیس باشه و هم نمادی از اعتقادات و باور و حتی ثروت سرشاری که به دیگران می بخشه...بحث این مقاله نیست..بحث فرصت ها در زندگیه...وقتی شما می بینید زندگیتان را به یک حقوق آب باریکه گره زده اید و دیروزود می‌شود، ارامش و احساساتتان به هم می خورد، پس یک جای کار ایراد دارد...ارامش خودتون و همسر گرامی هم به کنار...30سال بعد اگر در زندگی به هدف های خودتو نرسید و یا حداقل امکانات مالی رو برای خودتون مهیا نکنید، فقط خودتون رو باید سرزنش کنید..این حرفهای من شاید تلخ باشه الان ولی بعدها متوجه میشوید که دلسوزانه بوده و هست...جسارتی هم نمی خواهم بکنم...اما با شرایط بدتر از شما به مراتب دیدم که به توصیه های من و یا عزیزان دیگه عمل کردند و مسیر زندگیشون رو تغییر دادند.این مقاله رو کنسل کنید..من از طریق دیگر و با بزرگوار دیگری می فرستمش...پول قرض کردن کلا سیستم غلطی هست ...من در زندگی شخصی شما هم نیستم و دخالتی هم نمی کنم که جسارت نشه..موفق تر باشید ان شالله.التماس دعا. 18 بهمن 1397
پانوشت: اگر عمری باقی باشد، بیشتر در آینده در این باره خواهم نوشت؛ دلم خیلی می‌سوزد که خیلی جوانان در تبلت و موبایل غرق شده‌اند و دنبال امور بیهوده، اما حاضر نیستند هر شب ده دقیقه کتاب بخوانند! این درد است؛ آن هم یک درد ملی!
