گوجه فرنگی یا در فارسی افغانستان بادنجان رومی یا در فارسی تاجیکستان پومیدور، یکی از سبزیجات و با میوه ای سرخ رنگ و خوشبو و آبدار است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است که طی دوره استعماری اسپانیا به سایر نقاط جهان منتقل شد. انواع مختلف این گیاه امروزه در سراسر جهان پرورش داده می شود. این میوه امروزه به روش های مختلفی، به طور خام یا به عنوان یکی از مواد لازم برای تهیه غذا، انواع سس و نوشیدنی مصرف می شود و بخش مهمی از رژیم غذایی مردم بسیاری از کشورها را تشکیل می دهد. کشت و پرورش این گیاه به طور کلی، مساحتی حدود سه میلیون هکتار را به خود اختصاص داده است، که نزدیک یک سوم کل مساحت مختص به کشت تره بار در جهان است. با وجود این که گوجه فرنگی در علم گیاه شناسی یک میوه تلقی می شود، در علم کشاورزی اغلب به عنوان تره بار (سبزیجات) شناخته می شود. گوجه فرنگی به تیره سیب زمینیان تعلق دارد و از گیاهان چند ساله است.
خاستگاه گوجه فرنگی آمریکای جنوبی می باشد. شواهد ژنتیکی نشان می دهند که اجداد گوجه فرنگی گیاهانی خودرو و علفی بودند که میوه های کوچک سبزرنگی داشتند و در نقاط کوهستانی پرو می روییدند. این گیاهان گونه های مختلفی از سرده پیشین Lycopersicon بودند. یکی از این‌گونه ها با نام علمی Solanum lycopersicum به مکزیک منتقل شد و پس از مدتی در آنجا توسط بومیان پرورش یافت. تاریخ دقیق پرورش گوجه فرنگی برای اولین بار مشخص نیست. به نظر می رسد نخستین گوجه فرنگی پرورش یافته نوعی میوه زردرنگ به اندازه گوجه فرنگی های ریز گیلاسی بوده که توسط آزتک ها کشت می شده است. در مورد انتقال گوجه فرنگی به اروپا نظریه های متفاوتی وجود دارد. برخی از تاریخ دانان بر این عقیده هستند که ارنان کورتس، مکتشف اسپانیایی، این میوه های کوچک زرد رنگ را پس از تصرف شهر تنوکتیتلان، پایتخت آزتک ها در سال ۱۵۲۱، به اروپا منتقل کرد. قدیمی ترین مدرک که از وجود گوجه فرنگی در اروپا اطلاع می دهد کتابی در مورد گیاه شناسی است که در سال ۱۵۴۴ توسط پیِترو آندرئا ماتیولی، پزشک و گیاه شناس ایتالیایی نوشته شده است. وی در دست نوشته خود از این میوه با عنوان pomo d’oro، به معنای سیب طلایی یاد کرده است.
برای درمان سرطان گوجه فرنگی را مصرف کنید:
لیکوپن‌ها ترکیبات اصلی گوجه‌فرنگی هستند که خواص فوق العاده‌ای دارند. این رنگدانه های قرمز - نارنجی رنگ که به خانواده‌ی کاروتنوئیدها تعلق دارند خواص آنتی‌اکسیدانی فوق‌العاده‌ای دارند. یعنی اینکه تمام قد در برابر رادیکال‌های آزاد آسیب رسان مقابله می کنند. نتایج پژوهش گسترده‌ای که در سال های بین 1986 و 1998 انجام‌شده نشان می دهد افرادی که هر هفته حداقل دو مرتبه سس گوجه‌فرنگی مصرف می‌کنند خطر ابتلا به سرطان پروستات را به میزان 36 درصد کاهش می‌دهند. در سال 2013 محققان فرانسوی روی موش‌های آزمایشگاهی بررسی هایی انجام داده و به این نتیجه رسیدند که لیکوپن ها ضدسرطان هستند. این محققان مخصوصاً به آقایان توصیه می‌کنند که گوجه فرنگی بیشتری مصرف کنند زیرا آن‌ها را در برابر سرطان پروستات مقاوم می‌کند. باید بدانید که گوجه فرنگی بخشی از رژیم غذایی مدیترانه ای است، رژیمی که خطر ابتلا سرطان را کاهش می دهد.
