روایت داستانی کتاب نامه های رز، در نوع خودش جالبه و آدم رو وادار میکنه که هرچه سریع تر کتاب رو تموم کنه. من این کتاب رو تو یه بعدظهر تمومش کردم.
وقتی این کتاب رو میخوندم، حس خوندن کتابهای جین آستین و یا خواهران برونته رو داشتم، البته فکر نمیکنم به اندازه ی آثار این نویسنده ها قوی باشه.
این کتابی نیست که آدمو به فکر کردن تشویق کنه و یا مطالب تاریخی خاصی آموزش بده صرفا یه عاشقانه ی آرام رو به شکل هنرمندانه ای روایت میکنه.
کتاب رو کلاریس سابارد فرانسوی در سال ۲۰۱۵ نوشته و اتفاقات داستان در همین سالها شروع میشه ولی طی یکسری اتفاقات، با شخصیت اول داستان به سالهای عقب تر برمیگردیم.
نامه های رز راوی سرگذشت دختر یتیمی هست که از طریق نامه هایی که مادربزرگ واقعیش براش گذاشته، مرحله به مرحله به هویت خودش و اجدادش پی میبره و به این ترتیب با ماجراهای معما گونه ای روبرو هستیم که کل قرن بیستم رو شامل میشه.
فضاسازی قشنگی داره ولی به هیچ وجه توصیفی نیست، داستان بیشتر در طبیعت اتفاق می افته که به نظرم یکی از نقاط قوت داستان هست.
به طرز استادانه ای دنیای مدرن رو به طبیعت سرسبز و سادگی های روستایی در دل طبیعت وصل میکنه که در نوع خودش قابل تحسینه.
هر وقت خواستین ذهنتون رو از افکارتون منحرف کنین و یکمی به خودتون استراحت بدین، حتما این کتابو بخونین.
