من خیلی وقته که تلاش میکنم رودرواسی با خودمو بزارم کنار(نمیدونم تا چه اندازه موفق بودم تو این کار). ولی اون بیرون نمیشه خیلی رک بود. به این دلیل که یه وقتایی رک بودن تنها سلاحته، بعضی وقتا باعث میشه دل کسی رو بشکنی و در اغلب مواقع رک بودن باعث میشه تنهاتر از قبل بشی! اما حالا که اینجا(ویرگول) این شرایط رو برام محیا کرده که هر کسی باشم و در عین حال هیچکس نباشم، تنها چیزی که برام مهمه اینه که حرف دلمو بزنم. تو تک تک کلماتم تمام نعره هایی که تو دلم مونده و برام عقده شده رو خالی کنم. بعضی چیزا که رو کاغذ مچاله های توی کمدم نوشتم اینجام نقل قول کنم. به نظر شخص خودم این حداقل کاریه که میتونم در حق خودم بکنم. حتی اگه مطمئن باشم اولین و آخرین خواننده مطلب خودم هستم...
پس بی تعارف اگه دلت خواست یه لقمه از نوشته هام بزن...
ولی در جریان باش که تلخی و شیرینیش پای خودته!!!
