در کتاب "اتاق آبی"، سهراب حس خود درباره خودکارها را این گونه توصیف می‌کند؛ او از خودکارها متنفر بود. در جایی از اتاق آبی می‌نویسد: "جای قلم نی، قلم فرانسه آمد. جانشین این یکی خودنویس است. آنگاه بلایی نازل شد. اپیدمی خودکار دنیا را گرفت." و در جای دیگری ... می‌گوید: " هجوم خودکار ساده نبود، یورش چنگیز بود. خودکار به همه جا رفت. میان انگشتان خرد و بزرگ جا گرفت. در کیف‌ها منزل کرد و روی میزها حاضر شد. در جیب‌ها مقام گزید. خودکار آمد و قلم دوات از در رفت." چه با او موافق باشیم یا نه، او به درستی گفت: خودکارها آمدند و همه گیر شدند.
به گزارش ایسنا به نقل از هور هدیه، امروز با هجوم تساعدی و اغواگر گوشی‌های هوشمند و ابزارهای مشابه، مردم کمتر می‌نویسند. آنها بیشتر عکس می‌گیرند، صدا ضبط کرده یا تایپ می‌کنند.
آیا عمر خودکارها یا ترسناک‌تر از آن عمر نوشتن سنتی رو به پایان است؟! ما که امیدواریم این‌گونه نباشد و توصیه می‌کنیم با خودکار بنویسید و از دست نوشته خود لذت ببرید. شاید اگر امروز سهراب زنده بود چشمانش را می‌شست و جور دیگری خودکارها را می‌دید.
اما توصیه به تنهایی کافی نیست. قصد داریم در انتها مطلب چندین خــودکار با عملکردها و خصوصیات متفاوت را معرفی کنیم. تا رسالت خود را به انجام رسانده باشیم. برای مشاهده از سایت hoorgifts.ir دیدن نمایید
