بهزاد امینی·۲ روز پیشیاد مرگ: چگونه به جای ترس، الهام بگیریم؟یاد مرگ در نگاه اول ممکن است ترسناک یا غم‌انگیز به نظر برسد. اما اگر عمیق‌تر نگاه کنیم، می‌بینیم که یاد مرگ، در حقیقت می‌تواند یکی از بزرگ…
بهزاد امینی·۳ روز پیشبه رویاهایت جان بده با عبور از تیپ تا کاراکترزندگی، صحنه‌ای است که نقشه‌ی راه مشخصی به دستت نمی‌دهد.تو در میانه‌ی صحنه می‌ایستی؛می‌بینی که مردم، هر کدام نقشی را بازی می‌کنند:مادر فداکا…
بهزاد امینی·۱۲ روز پیشیه پیک دوپامین رو کمش کن؛ شاید روزی مستِ خوشبختی بشیدر ستایش بیداری در عصر دوپامین — تماشاگران، قهرمانان، و راهِ میانه
بهزاد امینی·۲۰ روز پیشرنج آموخته‌شده؛ وقتی سوگواری، نقاب گریز میشودگاهی رنج، واقعی‌ست. فقدان، سنگین است.اما گاهی، آنچه در نگاه اول «سوگواری» به نظر می‌رسد، در عمقش چیزی دیگر است: پناهگاهی برای فرار از ساختن…
بهزاد امینی·۲۰ روز پیشماهیِ آگاه در آکواریومِ واقعیت – درباره شناخت، علم، و رهاییما از سقراط تا امروز، هنوز نفهمیده‌ایم که داریم تصویر میز را تجربه می‌کنیم، نه خودِ میز را.شناخت ما از جهان، همیشه درون ذهن‌مان رخ می‌دهد—ن…
بهزاد امینی·۲۱ روز پیشدر جهانی که حقیقت در حال غلت زدن استما عادت کرده‌ایم به پاسخ‌های ساده. «دعوا کردن خوب است یا بد؟»، «قتل همیشه اشتباه است؟»، «درست چیست و غلط کدام است؟»پاسخ‌ها آماده‌اند، بسته…
بهزاد امینی·۲۵ روز پیشچطور «مرگ احساسی» را خودمان درمان کنیم؟(برنامه عملی ۴ هفته‌ای)گاهی در زندگی به نقطه‌ای می‌رسیم که احساس می‌کنیم دیگر «هیچ چیزی را احساس نمی‌کنیم». به این وضعیت می‌گویند: «مرگ احس…
بهزاد امینی·۲۵ روز پیشدر محضر آتش: چهار روایت از خویشتنصحنه: تالاری رازآلود، با شعله‌هایی خاموش‌نشدنی. سه پیکر در هاله‌ی نور: سقراط، نیچه، مولانا. سکوتی سنگین پیش از جنجال...نیچه:خب، اینجا جمعیت…
بهزاد امینی·۱ ماه پیشدگردیسی در مهدگردیسی در مهامروز، من به دنیا نمی‌آیم؛ من از نو شکل می‌گیرم.در جهانی که آدمی از چاله‌ی تنهایی به دره‌ی فراموشی می‌لغزد، زندگی شبیه پریدن…
بهزاد امینی·۱ ماه پیش۴۷ امین جام تولد!در جام تولدمنه شکر ریختم، نه سرابفقط چند قطره از حقیقتِ خودم بودنه گم شدم، نه رسیدمفقط ایستادم میان مهتا دیدن را بیاموزم، نه دویدن رانه گفت…
