نویسنده: میلاد مهرآرام
پنجنشنبه پنجم بهمن 1396 سومین اجلاس توسعه دهندگان وب فارسی برگزار شد. اجلاسی که از قبل از رویداد تا در حین برگزاری سراسر حاشیه بود. از نام رویداد بیشتر به یاد توسعه و برنامه نویسی و اجرای وب فارسی می افتیم ولی در واقع به رویدادی می رویم که با دغدغه روز یعنی سرمایه گذاری و اهمیت آن بیشتر سر و کار دارد.
? وبسایت رویداد با اسامی بزرگ و عناوین سخنرانی های جذاب آماده شده بود که در پیشاپیش نام همه ، نام وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات؛ جناب آقای مهندس آذری جهرمی به عنوان سخنران افتتاحیه علاقه مندان را به حضور بیشتر ترغیب می کرد. حضور چشمگیر جوانان با میانگین سنی زیر 30 سال در زمان صبحانه رویداد و قبل از شروع رویداد پیام های خاصی را به برگزار کنندگان می داد. آنها آمده بودند که فرصتهای جدید را بشناسند و تجربیات سخنرانان راهگشای گره های کور و سردرگمی شان باشد.در نگاه حضار اشتیاق به شنیدن سرمایه گذاری ها و فرصتهایی که احتمال می دادند وزیر برایشان نوید آنها را دهد موج می زد. با شنیدن جملات اول مجری مبنی بر عدم حضور وزیر و فقط ارسال پیام افتتاحیه از طرف ایشان، اولین ناامیدی ها در دل ها رقم خورد.
? اما چه کسانی جزآرش برهمند و مهندس خسرو سلجوقی می توانستند با انرژی مثبت همیشگی شان رویداد را با بیان حرفهایی از جنس دل شرکت کنندگان به نقاط مثبتی هدایت نمایند؟ مهندس سلجوقی با بیانی ساده و خودمانی و با ارائه آماری دقیق و موثق و ارجاعات به موقع از فرصتهای جذب سرمایه و نحوه دریافت وام از دولت مانند حمایت از کارآفرینی از استارتاپهای خدمت رسان به روستاها پرداخت و همچنین خود را موظف به پاسخگویی به دلایل ایجاد موتور جستجوی ملی و شبکه ملی اطلاعات دانست و به مدد حس شوخ طبعی و بیان عباراتی مانند ساخت آفتابه ملی توانست شرکت کنندگان را قانع کند که اوضاع سرمایه گذاری در حوزه وب آنقدرها هم سیاه نیست که فکر میکنند. البته آرش برهمند با بیان اینکه این مبالغ به ما نمی رسد توانست دغدغه حضار را به مسئولی قدیمی همچون مهندس سلجوقی برسوند.
میلاد منشی پور و توضیحاتش به دغدغه ها و مشکلات کسب و کارهای نوپا در شروع و رشد و سرمایه گذاری اختصاص داشت. سالن اجلاس در سکوت فرو رفت وقتی که میلاد منشی پور از تفاوت دارایی های کل صندوق های سرمایه گذاری خطر پذیر با دارایی 5-6 صندوق دولتی و شبه دولتی که پول را در زمینه کسب و کارهای نوپا خرج نکرده اند صحبت به میان آورد.آه عجیبی برای گلوی همه نشسته بود که شاید اگر این پولها به این فضا تزریق می شد امروز دیگر سوال اینکه از کجا سرمایه بگیریم کمتر مطرح بود.
? دیگر قسمت ارزشمند رویداد مصاحبه رضا قربانی با سید ولی الله فاطمی، سازنده سامانه ملی بانکی کشور که سالها پیش بصورت داخلی تولید شده است، بود. از نحوه جذب سرمایه و نیاز به پارتی داشتن(به معنای معرفی شدن توسط افراد معتمد) گفت تا اینکه بانک مرکزی از سالها پیش چگونه در این پروژه سرمایه گذاری نموده است.وی از اینکه چگونه از یک دفتر کوچک توانسته سامانه ای ملی بسازد و حالا هم برای خودشان گردش مالی بزرگی در ساخت این سامانه ها درست شده و هم کشور توانسته یک سامانه واقعی ملی برای بانکها داشته باشد و از سامانه خارجی کاملا بی نیاز هستیم و هم به چندین کشور نیز صادرات نرم افزار بانکی می نمایند گفت و همچون یک پدر دلسوز حضار را از خیالپردازی هایی با افق چندین ساله برحذر داشت و توصیه نمود هدف گذاری های یکساله را برای کسب و کارهای نوپا جدی بگیرند.
? با ورود حمید سپیدنام و سلفی های همراه با لبخندش فضا به سمتی رفت که باید می رفت. صحبتهای وی از اهمیت برندینگ شخصی و از تجاربش که برای این نوع برندینگ مفید بوده گفت و امید به برند شدن و رسیدن به مدلهای درآمدی جدید را در دل همه جوانه زد. شاید یکی از شاه بیت های حمید سپیدنام این بود که به ما وامی نداند و وامی نگرفتیم و شما هم وام نگیرید! که هم بیم بود و هم امید.
نکته جالبی که به آن تا پیش از رویداد فکر نمی کردم این بود که توسعه دهندگان امروز وب فارسی کمتر به دنبال راهکارهای استخدام بهتر هستند و بلکه با رشد فرهنگ کسب و کارهای نوپا به دنبال راهکارهایی هستند از جنس استارتاپی و چه خوب که برگزار کنندگان با هوشمندی بیشتر سخنرانی ها را در راستای تسهیل فضای کسب و کارها و جذب سرمایه ها در جهت رونق بخشی سریعتر و بهتر به این فضا در نظر گرفته بودند.
