چقدر وقت بود که اینجا چیزی ننوشته بودم. دروغ چرا اصلا یادم رفته بود ویرگولی چیزی هم این وسط مسطای فضای شلوغ مجازی وجود داره. زندگی حقیقی گرفتاریاش سر جاش دیگه زندگی مجازی هم شده قوز بالا قوز. ویروس کووید ۱۹ و جدیدا ۲۰ هرچی فرهنگ سازی شده بود که فضای مجازی بده و فلان رو که به فنا داد هیچ تبلیغات رو هم آورد روش. حقیقتش دیگه خسته شدم از هر چی مجازی و غیر واقعیه. دلم میخواد یه ربع با دوستام رو در رو صحبت کنم. نیم ساعت با یه غریبه توی کافه گپ بزنم. نخ به نخ سیگار دود کنم و دودش رو بدم تو چشمام و سوژه خنده بشم. دلم میخواد دعوت بشم به مهمونی و بدون دلیل خاصی نرم. هوس کردم یک ساعت تا مقصد فاصله داشته باشم و بگم ده دقیقه دیگه اونجام. من واقعا از این وضع خسته شدم دلم میخواد زندگی کنم.
