ارباب و برده یک موضوع قابل بسط دادن به خیلی از رابطه های اطرافمون هست! حالا چه رابطه انسان با انسان باشه چه رابطه انسان با اشیاء.
من البته رابطه ارباب و برده ای بین بشر و اشیاء بنظرم جالب اومد. ما با وسیله های اطرافمون در ارتباطیم ولی خب تو این رابطه ارباب کیه؟ مثلا رابطه من با گوشی موبایلم! من دارم از موبایلم واسه نیاز هام استفاده میکنم یا اون داره منو مجبور به استفاده ازش میکنه؟
اگه دقت کنیم تو خیلی از موضوعات اطرافمون بشر حد و مرز رو رعایت نمیکنه و به مرور زمان خودش رو تبدیل به برده ای میکنه که در خدمت اشیاء قرار میگیره.
مثلا سیگار رو که یکی ازش به عنوان برده استفاده میکنه تا بهش حال خوب بده و یکی معتادش شده و اگه نکشه حالش بد میشه! و چقدر ترسناکه که حال خوب ما در گرو اشیاء قرار بگیره. اره بابا میدونم مصرف سیگار مضره ولی مگه همه کارهای اطراف ما برامون مفیدن؟
مگه وقتی فست فود میخوریم نمیدونیم پر از ضرره ولی خب بازم اون لحظه ای که یه گاز از پیتزای پپرونی میزنی به همه اون صداهای تو مغزت که بهت کالری اون غذا رو یاداوری میکنن میگی خفه شو! البته که گاهی ادم لازمه به صداهای تو مغزش بگه خفه شو در صورتی که حد و مرزش رو رعایت کنی و مثلا بعد خوردن اون پپرونی تا خونه پیاده روی کنی و به اون خانم خوشکله توی فست فودی فکر کنی که وقتی گفت"رمز کارتتون لطفا"دلت میخواست رمز تموم کارتای دنیا رو بهش بدی تا هرچقدر که میخواد کارت بکشه و تو هم نگاش کنی!
خلاصه که مواظب ارباب های زندگیتون باشید که ممکنه یهو به خودت بیای و ببینی اون اربابه از تو به عنوان برده تقاضا های بیشرمانه داره:)
