یکی از مسائلی که بسیاری از والدین با آن مواجه بوده و به دنبال راهکاری برای حل این مسئله می‌گردند، وابستگی فرزندان به فضای مجازی است. برخی از والدین گمان می‌کنند با شیوۀ قهری می‌توان کودک را از این فضا دور کرد، اما این راهکاری اشتباه است. اگر فکر کنیم که می‌توان این فضا را محدود کرد باز هم این کار اشتباهی است. ما در اینجا نه‌فقط مسئلۀ ابزارهای بیرونی بلکه مسئلۀ ذهن فرزند را هم داریم. با ذهن او چه کنیم؟ آیا می‌توان ذهن او را به‌طور کامل بست؟ البته که نمی‌شود و تربیت به این شیوه و طریق اشتباه است.
حال سؤال پیش می‌آید که باید با این فرزند چه کرد و چگونه او را تربیت کرد؟ مسئلۀ اصلی این است که باید به این فرزند قدر و منزلت انسانی و عظمت وجودی‌اش را یادآور شد تا با فهم آن، خود به این نتیجه برسد که در برخورد با فضای مجازی شأن و منزلت خود را پایین نیاورد و تبدیل به شخصی نشود که ابزار شهوت خود و دیگران را در این فضا فراهم کند.
اگر بتوان این آگاهی‌ها را در فرزند پدید آورد، آنگاه یک مراقبت درونی ایجاد می‌شود. آن چیزی که می‌تواند انسان‌ها را حفظ کند، کنترل بیرونی نیست بلکه فهم مراقبت درونی از قیمت و ارزش خودشان است.
در اینجا غیر از کنترل، تطهیر هم لازم است. ذهن و عمل و رفتار انسان باید دائماً تطهیر شود و از آلودگی‌هایی که دارد پاک شود. علاقه و نیت‌های انسان هم به همین شکل باید تطهیر شود و لازمۀ همۀ این‌ها آموزش‌دادن، به‌خصوص در سنین نوجوانی است.
