بسیاری از والدین، صحبت های متفاوتی در مورد تاثیر موسیقی بر کودکان اعم از شنیدن و نواختن شنیده اند. برای مثال یک تصور رایج این است که شنیدن موسیقی کلاسیک توسط کودکان باعث افزایش هوش آن ها می شود. اگرچه این تصور بسیار عمومیت یافته است، اما جالب است بدانید که هنوز شواهد علمی کافی مبنی بر تاثیر مثبت شنیدن نوع خاصی از موسیقی بر هوش کودک وجود ندارد.
در سال ۱۹۷۴ میلادی، دو پژوهشگر در زمینه موسیقی به نام های دزموند سرگینت و گیلیان تاچر اظهار داشتند: همه افراد بسیار باهوش، لزوما موسیقی دان نیستند، اما همه موسیقی دان های برجسته بسیار باهوش هستند.
البته تحقیقات نشان داده است که گوش دادن به موسیقی باعث بهبود عملکرد برخی توانایی های ذهنی می شود، برای مثال گوش دادن به موسیقی می تواند به طور مشخص حافظه شنیداری را تقویت نماید.
نواختن موسیقی باعث شده بود این دانش آموزان بتوانند رشد بیشتری در مهارت های غیر کلامی داشته باشند.
در یک پژوهش به مقایسه تعدادی دانش آموز که در طی یک سال، نواختن یک ساز موسیقی را شروع کرده بودند، با دانش آموزانی که هیچ سازی را نمی نواختند پرداخته شد. نتایج نشان داد که نواختن موسیقی باعث شده بود اضطراب این دانش آموزان کمتر باشد. هم چنین تاثیر موسیقی باعث شده بود این دانش آموزان بتوانند رشد بیشتری در مهارت های غیر کلامی داشته باشند.
در واقع می توان گفت که شاید نواختن موسیقی آن چنان که قبلا تصور می شد، نمی تواند هوش کودکان را افزایش دهد، اما قطعا باعث رشد بهتر در زمینه مهارت های حرکتی و اجتماعی می شود و می تواند به لحاظ روانی تاثیر مثبت داشته باشد.
موسیقی به رشد مهارت های شنیدن، خواندن و نوشتن کمک می کند. از طریق خواندن ترانه و سرود، کودکان می توانند به بهترین شکل کلمات جدید را یاد بگیرند و کلمات را به شکل صحیح تلفظ کنند.
