طراحان مد و طراحان لباس یک هدف کلی مشابه دارند: آنها اقلام پوشیدنی را ایجاد می کنند. با این حال، تفاوت های کلیدی بین این دو حرفه وجود دارد. به طور سنتی، طراحان لباس انواع پوشاک کاربردی، مفید، روزمره و گاهی اوقات مجلل را ایجاد می کنند. از سوی دیگر، طراحان مد به خلق آثار هنری پوشیدنی و خلق مدها شهرت دارند.
طراحان پوشاک به طور سنتی به یکی از سه دسته تقسیم می شوند:
طراحان لباس شخصی:طراحی سطح بالا برای یک بازار مجلل. طراحان مد لباس بالا خدمات طراحی شخصی و سفارشی را به مشتریان ارائه می کنند.
طراحان لباس عمومی: این طراحان که کارهای آنان برای عموم مردم طراحی شده اند، خطوطی را برای یک بازار انبوه کمی مجلل ایجاد می کنند، با توجه بالاتر از حد متوسط به پارچه، برش و جزئیات.
طراحان لباس انبوه:بالاترین نوع طراحی بر اساس تقاضا، طراحان لباس انبوه هستند که در ایجاد انبوه لباس تخصص دارند. همان سبک در اندازه‌ها و رنگ‌های متعدد و در تیراژ زیاد تکثیر می‌شود.
طراحان مد از ابتدا دست به کار می شوند و از منابع متعددی مانند فرهنگ، تاریخ، طبیعت یا هنر الهام می گیرند. آنها ممکن است خطوط یا موارد منفرد را بسته به تمایل خود طراحی کنند. طراحان مد ممکن است خطوط خود را راه‌اندازی کنند، با کمیسیون برای مشتریان برجسته کار کنند یا برای شرکت‌های طراحی بزرگ و مشهور کار کنند. در اینجا چند چیز دیگر وجود دارد که طراحان مد به آنها معروف هستند:
انتخاب مواد و متریال:طراحان مد با مواد مختلفی آزمایش می‌کنند، اغلب بافت‌ها، منسوجات را با هم ترکیب می‌کنند یا حتی عناصر چند رسانه‌ای را در طرح‌های خود وارد می‌کنند.
عناصر طراحی منحصربه‌فرد:طراحان مد طرح‌های دستی می‌کشند، از برنامه‌های طراحی به کمک رایانه استفاده می‌کنند و ممکن است طرح‌های خود را به طور مکرر کار کرده و دوباره کار کنند تا زمانی که به محصول نهایی مورد نظر برسند.
اکسسوری: طراحان مد فقط در پوشاک تخصص ندارند - آنها همچنین لوازم جانبی و اکسسوری ها از جمله کفش، کیف پول، اکسسوری مو، کلاه، لباس بیرونی، اکسسوری چشم و موارد دیگر را نیز تولید می کنند که اغلب برای تکمیل طرح های اصلی منحصر به فرد خود هستند.
در حالی که طراحان مد افراد بسیار خلاقی هستند، آنها در مورد صنعت مد نیز آگاه هستند.
آنها در تلاشند تا از نظر عرضه محصولات جدید و هیجان انگیز به بازار، جلوتر از دیگران بمانند.
آنها ممکن است سفرهای زیادی داشته باشند تا در مورد تکامل مد در سایر نقاط جهان بیاموزند.
شرکت در نمایشگاه‌های تجاری ملی و بین‌المللی به طراحان مد کمک می‌کند تا با روندها در ارتباط باشند و امکان ایجاد شبکه‌های سطح بالا را فراهم می‌کند.
طراحان مد ممکن است لباسی را به طور خاص برای یک فصل، پیرامون یک موضوع خاص، یا به عنوان ادای احترام به ژانر خاصی از موسیقی، هنر، تئاتر یا فیلم ایجاد کنند.
برخی از طراحان مد با شرکت های تولید و سازندگان فیلم، تولیدات تئاتر یا موسیقی یا دیگر طراحان لباس کار می کنند.
طراحان مد اغلب با متخصصان دیگر همکاری می کنند تا نمونه های اولیه کار خود را تولید کنند.
در یک محیط بسیار رقابتی و پرشتاب، طراحان مد باید از طرف خودشان مورد حمایت واقع شوند! برخی از آنها نمایندگان یا کارمندان تبلیغاتی را استخدام می کنند تا به آنها کمک کنند تا کالاهای خود را در بازار تبلیغ و عرضه کنند. این ممکن است شامل دسترسی به شرکت‌های تولید لباس، فروشندگان مد، مدیران نمایشگاه‌های مد و بوتیک‌ها و خرده‌فروشان سطح بالا باشد. طراحان مد جدید نیز می توانند با همکاری با استایلیست های افراد ثروتمند و مشهور، نام خود را در میان عموم به ارمغان بیاورند. پوشیدن لباس مجلسی توسط یک چهره مشهور در یک نمایش یا جشنواره می تواند یک طراح مد را یک شبه از فراموشی به ستاره شدن برساند.
مانند بسیاری از مشاغل حرفه ای، طراحان مد از آموزش مبتنی بر اصول طراحی مد و تجارت سود می برند. این ممکن است شامل آموزش، تحصیل یا یک برنامه آموزشی حرفه ای در طراحی مد، تجارت مد یا منسوجات باشد. تحصیل در هنر، تجارت، بازاریابی، تبلیغات و روابط عمومی نیز می تواند یک امتیاز مثبت در این زمینه باشد.
مانند بسیاری از مشاغل پرمخاطب، تنها تعداد انگشت شماری از افراد به رده بالا راه می یابند و به نام های معروف تبدیل می شوند. به طور متوسط، طراحان مد در دنیا، سالانه کمی بیش از 67000 دلار درآمد دارند. پیش بینی می شود رشد صنعت طراحی مد تا سال 2026 با سرعتی کمتر از حد متوسط - حدود سه درصد - رشد کند. همچنین انتظار می رود نرخ رشد 22 درصدی در تجارت مد در همان دوره زمانی وجود داشته باشد، زیرا خرده فروشان سطح متوسط از طراحان استفاده می کنند تا ظاهری شیک به خطوط لباس و اکسسوری روزمره ببخشند.
طراحان لباس به عنوان جنبه کاربردی تر و عملیاتی تر دنیای مد عمل می کنند. اگرچه این بدان معنا نیست که طراحان لباس نسبت به طراحان مد خلاقیت یا استعداد کمتری دارند، آنها صرفاً هدف متفاوتی در کار خود دارند. طراحان لباس اغلب بر روی زمینه های مرتبط با موارد زیر تمرکز می کنند:
مطابق با هویت برند تولیدکنندگان پوشاک.
ایجاد ظاهری مقرون به صرفه که متناسب با بودجه جمعیت مصرف کننده اصلی باشد.
استفاده از مواد طراحی که هم بادوام و هم جذاب هستند.
در نظر گرفتن انواع آناتومی بدن با ویژگی های طراحی.
ایجاد طرح هایی که برای تولید انبوه مناسب هستند.
مانند طراحان مد، طراحان لباس نیز روند مصرف کنندگان را مطالعه می کنند، طرح ها و نمونه های اولیه را ایجاد می کنند و مفاهیم خود را به تصمیم گیرندگان ارائه می دهند. آنها همچنین در نمایشگاه‌های تجاری شرکت می‌کنند، با دیگر متخصصان در حوزه کاری خود همکاری می‌کنند و تلاش می‌کنند تا راه‌های خلاقانه و مبتکرانه‌ای را برای ایجاد ظاهری مطلوب حتی برای مصرف‌کنندگانی که از بودجه کمی برخوردارند ، بیابند.
مانند طراحان مد، طراحان لباس نیز می توانند از آموزش در زمینه طراحی لباس و تجارت، مارکتینگ و بازاریابی در حوزه طراحی لباس بهره مند شوند. آنها ممکن است بیشتر با آموزش در زمینه های مربوط به مطالعات رفتار مصرف کننده، روندهای خرده فروشی و خرید، ارائه شوند. تحصیلات و تجربه در توسعه محصول نیز می تواند یک امتیاز در این زمینه باشد. از این رو امروزه در ایران، علاوه بر مدارس و دانشگاه ها، بسیاری از مراکز و آموزشگاه های خصوصی نیز اقدام به ارائه دوره طراحی لباس برای علاقمندان کرده اند.
طراحان لباس نسبت به همتایان خود در طراحی مد چشم انداز شغلی سالم تری دارند، صرفاً به این دلیل که لباس های روزمره تقاضای بیشتری نسبت به مد روز دارند. میانگین درآمد یک طراح لباس در دنیا، کمی بیش از 57000 دلار در سال است. تجربه پیشرفته و مجموعه ای چشمگیر می تواند این رقم را افزایش دهد.
