«اگر انسانهایی که مأمور به ایجاد تحول در تاریخ هستند، خود از معیارهای عصر خویش تبعیت کنند، دیگر تحولی در تاریخ اتفاق نخواهد افتاد.» به نظر شما چه کسانی مأمور به ایجاد تحول در تاریخ هستند؟ چگونه برای این امر انتخاب میشوند؟ آنها چه ویژگیهایی دارند که مسیر زندگیشان رنگ این نقش ارزشمند، یعنی تحول و حرکت به سمت آرمانها را میگیرد؟ شاید ویژگی مشترک همه آنها این باشد که: آنها هدف و چشماندازی را انتخاب میکنند و تمام عمر خود را صرف «جنگیدن» برای رسیدن به آن یا حتی حرکت در راه رسیدن به آن افق، صرف میکنند. ایران سرزمینی است که نخبههای تحول آفرین زیادی، صفحات تاریخش را با نام و دستاوردهای خود پر کردهاند. این دریای علم و حکمت، در سطح جهانی حرفها برای گفتن دارد. چه بسیار افرادی که ایرانی نبودند اما گوهرهای این بحر عظیم را شناختند و متواضعانه زانوی شاگردی پیش دانشمندان ایرانی زدهاند. به اعتقاد «مورگان داویس» مدیر گروه فلسفه دانشگاه بریگام، انتشار ترجمه هایی از کتاب «شفا» اثر قدرتمند «ابوعلی سینا» در حوزه متافیزیک دانسته های زیادی را به دانشجویان رشته فلسفه اضافه خواهد کرد. ایران همزمان با قرون وسطی در جهان غرب «دوران جهالت محض در اروپا»، بوعلی سیناها، رازیها و خواجه نصیرها را داشت، ستارگانی که در پرتو تعالیم اسلام خوش درخشیدند و سخن پیامبر وحی را سرلوحه زندگی خود قرار دادند:«اطلُبوا العِلمَ مِنَ المَهدِ إلَى اللَّحْدِ» علمدوستانی که خدمات ارزندهای به جهان بشریت کردند؛ رازهای میان کلمات بر جای مانده از آنها، مشتاق رهروانی است که پا جای پای این بزرگمردان فارستبار گذاشته و برای کشف اسرار خلقت، تا ثریا بروند. خواجه نصیرالدین طوسی، دانشمند مسلمان ایرانی، سالهای عمرش را صرف خدمت به علم و فرهنگ ایران و جهان کرد. طوری که امام خمینی معتقد است که نورانیت خواجه میتواند یک مملکت را نورانی کند. با این حال، اروپاییها وقتی به گذشته نگاه میکنند، خیال میکنند همهی دنیا در قرون وسطی بوده است. متأسفانه تاریخی که آنها نوشتند در کشور ما هم ترجمه و ترویج شده است. کاش فرزندانمان، بیشتر و بهتر از اینها، با بزرگان علم و فرهنگ کشورشان آشنا میشدند. از طرفی در خارج از مرزهای ما، جورج سارتن، پدر تاریخ علم، نیمه دوم قرن سوم هجری قمری را «عصر محمدبن زکریای رازی» مینامد و به جایگاه علمی و تاثیرگذار دانشمندان ایران، اعتراف میکند؛ به گفته وی، رازی بزرگترین پزشک اسلام و قرون وسطی بود. کاش، ما فرزندان ایران زمین، در این دنیای پرشتابِ پیشرفتها، با همه توان، پاسدار این قافله پربار علم باشیم که گذشتگانمان با رنج بسیار، دربرابر راهزنانی چون جهل، غفلت و حتی توطئههای دشمنان داخلی و خارجی، حراستش کردند و این سرمایه علمیِ قابل رشد را برایمان به میراث گذاشتند.
✍🏻مهدیه رعیت پرور