در کویر ظلمتزدهی تاریخ، مردمی بپا خاستند تا ندای "قسط" را نه فقط در گوشها، که در جانِ جهان طنینانداز کنند. انقلاب ایران، زمزمهی عدالتی بود که از دلِ محرومیتها جوانه زد؛ نهال نوپایی که ریشه در "لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ" داشت و امروز، سایهگسترِ قامتِ استواری شده است که از کرانههای فقر تا اوج خودکفایی، روایتِ پایداری میسراید.
سالهاست که ایران، با دستانی آفتابدیده و قلبی مالامال از ایمان، نقشهی گنجِ عدالت را بر زمین میکشد. از "جهاد سازندگی" که آبادانی را به روستاهای فراموششده هدیه داد تا "مسکن مهر" که سقفی برای محرومان شد؛ از مبارزه با تحریمهای ناعادلانه تا شکوفایی علمی که مرزهای نابرابری را درنوردید. اینها همه، واژههای یک شعر حماسیاند؛ شعری که ایران، سطر به سطرش را با خونِ شهیدان و عرقِ کارگران نوشته است.
عدالت، تنها تقسیم نان نیست؛ تقسیم فرصتهاست. امروز، دختران دانشمند این سرزمین در دانشگاهها و پژوهشگاهها ، همپای مردان، آینده را میآفرینند. روستاهایی که دیروز "بیپزشک" بودند، امروز شاهدِ درمانگاههای نورانیاند. دانشبنیانهای جوان، بر قلههای فناوری پرچمِ خودباوری را به اهتزاز درآوردهاند. اینها، ثمرهی درختِ عدالتی است که رهبریِ حکیم و مردمِ صبور، هر دو، باغبانش بودهاند.
آری، راه طولانیست؛ اما هر قدمش، نورانیتر از گذشته است. چون عدالتِ ایرانی، نه شعار که "جهادِ مستمر" است. از مقاومتِ اقتصادی تا مهرورزیهای مردمی، از تلاشهای قضایی تا پیشرفتهای علمی، همه و همه، گواهِ این حقیقتاند که: "عدالت، ممکن است."
پس ای فرزندِ انقلاب! بدان که این راه، ادامه دارد. در هر مدرسهای که ساخته میشود، در هر داروی ساختِ داخلی که جان میبخشد، در هر دستِ محبتی که به سوی مستضعفان دراز میشود، عدالت، دوباره متولد میشود. ایران، با همین ایمان، از افقِ امروز به فردایی روشنتر مینگرد؛ فردایی که در آن، "قسط"، نه آرزو، که واقعیتی آفتابی است.
که عدالت، خورشید ایران ماست؛ و اینجا خورشید، هرگز غروب نمیکند.
✍🏻رهجویانِ عدالت
نشریه دانشجویی مسیر🌱
| @masir_mazums |✍🏻
