
بهار یعنی رویش شکوفههای امید بر قلبهای خشک شده در سرمای ناامیدی، یعنی فرصت رها شدن برای یک پیدا شدن، برای با پروانهها همراه شدن. بهار چیست جز تفسیر لبخند خدا؟ بهار یعنی زندگی خود را دوباره آفریدن؛ یعنی پیش به سوی آدم شدن...
نه! بهار فرصتی است برای از فرشتهها بالاتر شدن.
بهار نوید رویش محبت میدهد و دعوت از قاصدکهای خوشخبر. بهار که میآید، نسیم خیالانگیز اردیبهشت، فرصت خوبی است برای عاشق شدن، برای فکرهای تازه؛ اصلا خدا بهار را آفرید برای متحول شدن.
این آدمیزاد که زندگیاش سراسر آمیخته به طبیعت است، هر سال بهار را روزنه امیدی میبیند برای رسیدن نوروزهای سبز زندگیاش، برای نزدیکتر شدنش به هفت شهر عشق، برای قدم زدن در مسیر فرصتهایی که زیادش هم کم است و زودگذر؛ برای آنکه غنیمت میشماردشان.
رسم است هر سال در بهار طبیعت، کنار سفرههای هفتسین، در لحظه ورودمان به سال جدید، مقلب القلوب را صدا زده و حول حالنا را طلب کنیم، آنهم به احسن الحال!
لیله قدر خیر من الف شهر...
«و تو با تلاش به چیزی میرسی که برایت مقدر شده است...»
امسال، بهار در بهار شده است، نور علی نور آماده تابیدن به لحظههای بینور سال گذشته است؛ آغاز سال جدید شمسی با امضای تقدیرات سال آیندهمان رقم میخورد.
یا رفیق من لا رفیق له...
«همه ما تنها هستیم؛ مگر کسی که رفیقی جز تو ندارد...»
در شب قدر امسال هم مثل همیشه سرمان را پایین میاندازیم بابت لحظههای تاریکی که با چراغ عشق روشنشان نکردیم؛ و باز هم به امید رحمت بینهایتِ خدای فرازهای جوشن کبیر، آرزوهای سال آیندهمان را با او در میان میگذاریم و قول عاشقی میدهیم.
و بعد میرویم به جنگ ارادهها، با آمادهباشِ اختیار، کولهبار مسئولیت را به دوش گرفته و برای فتح قلهها خیز بر میداریم؛ تا از بالا بهتر ببینیم جهان را؛ تا صدایمان به گوش انسانهای منتظر برسد، برای دادن مژده آمدن آن گل سرسبدی که با تک گل وجودش بهار میشود این عالم؛
به امید بهاری شدن و بهاری ماندن قلبهایمان.
✍🏻مهدیه رعیت پرور
ترم۴ پزشکی
نشریه دانشجویی مسیر🌱
| @masir_mazums |✍🏻