«کو مرۆڤ نهبه ئهڤیندار، ئهوێ ژیانا خوه ل دوو تشتێن بێفایده بههڕمینه. تهنێ ئهڤین شایانی وێ یه کو ژیان ل بهر وێ بههڕمه. نه گرینگه کو ئهنجاما ئهڤینێ بهدبهختی، سهرشووری، کین ئان ژی قههرین به. یا گرینگ ئهڤه کو کێلینه ههبن کو مرۆڤ ههست بکه جیهان ب تهڤاهی نه هێژایی تایهکی پۆرێ ماشووقێ یه...»
(ژ فارسی) «کهسهرا من (ئهندووهێ مهن)»
(موههمهد هاشم ئهکبهریانی)
Ku mirov nebe evîndar, ew ê jiyana xwe li dû tiştên bêfayde biherimîne. Tenê Evîn şayanî wê ye ku jiyan li ber wê biherime. Ne girîng e ku encama Evînê bedbextî, serşûrî, kîn an jî qehirîn be. Ya girîng ev e ku kêlîne hebin ku mirov hest bike cîhan bi tevahî ne hêjayî tayekî porê maşûqê ye...
(Ji farisî) "Kesera min (Endûhê men)"
(Muhemed Haşim Ekberiyanî)