“یادم میاد یکی از سخت ترین نوشیدنی هایی که میشد سفارش داد، کاپوچینو بود. خب اون موقع ها، هنوز این اسما جا نیفتاده بودن و کاپوچینو همون مثل اسمش یه قهوه ی سخت بود برای من. برای اینکه یه فنجون یا ماگ بود، توش حالا هر چی و یه چیزی شبیه ابر فوم قله طوری. و برام همیشه این سوال بود که خب من با این کوه که روش برف دارچین باریده، باید چیکار کنم.”
انواع بسیار مختلفی از ترکیب شیر با قهوه در کافه ها و منوها وجود دارند. این تنوع، اغلب بیشتر از علل تفاوت، باعث گیجی مخاطب و حتی ارایه دهنده می شود. افراد زیادی در زندگی خود من وجود داشته اند که دلیل کافه نرفتنشان همین اسم ها و مدل های مختلف و مطمئن نبودن از قهوه ای بوده که قرار است تحویل بگیرند. برای همین ترجیح میداده در خانه فرنچ پرس دم کند و با مقداری شیر گرم شده روی گاز از قهوه ی صبحانه اش لذت ببرد.
سرعت رشد آگاهی، چه در جهان و چه در ایران البته، آنقدر بالا رفته که هر روز، تعداد بیشتری از مردم، با قهوه و فرهنگ نوشیدنش آشنا می شوند. و تغییرات زیادی در منوی کافه ها دیده می شود. دیگر بسیاری از کافه ها، از سرو آن کوه کفی فوم روی کاپوچینو امتناع می کنند و به جای آن، از فوم شیر میکروفوم، بدون حباب قابل رویت و شیرین تر به علت دمای پایین تر حرارت دیدن شیر، استفاده میکنند. کاپوچینو هم میتواند با یک لته آرت زیبا، ظاهری هیجان انگیز داشته باشد.
یک کاپوچینوی استاندارد، یک شات اسپرسو (و نه قهوه ی فوری یا قهوه ی دمی دریپ)، یک سوم نوشیدنی شیر و یک سوم دیگر آن فوم تشکیل می شود. و آن چیزی که قرار است بچشید، یک طعم بالانس از مقدار شیر و قهوه ی برابر است که با حس مخملی فوم شیر همراه می شود تا لذت آن را تبدیل به لذت نوشیدن یک کاپوچینو کند. کاپوچینوی شما یک فنجان 5 تا 6 انسی – حدودا 150 تا 180 میلی لیتری، خواهید بود.
در اروپا، نوشیدن قهوه بر اساس سنت قدیمی عثمانی ها تعریف میشده است. چیزی که امروزه به قهوه ترک شبیه است. پس از آن فرانسوی ها و بریتانیایی ها، شروع به فیلتر کردن قهوه کردند و نوشیدنی های فیلتر شده را ابداع کردند. در همین زمان ها بود کاپوچینو، اما نه به این صورتی که امروز به کار میبریم، استفاده شد.
