نوآوری باز به عنوان یک رویکرد استراتژیک تعریف می شود که نه تنها تلاش های مشترک را در بر می گیرد، بلکه به طور فعال به دنبال ورودی های خارجی است که شامل ایده ها، فناوری ها و تخصص می شود. این چارچوب پویا با بهره‌برداری از شبکه‌ای متنوع، نوآوری را تسریع می‌بخشد، و تشخیص می‌دهد که ایده‌های نوآورانه می‌توانند هم در داخل و هم از منابع خارجی پدیدار شوند. از پرورش خلاقیت تا پیشبرد توسعه سریع، نوآوری باز از قدرت هوش جمعی استفاده می کند و سازمان ها را به سمت پیشرفت های پیشگامانه سوق می دهد.
در مدل‌های نوآوری بسته سنتی، شرکت‌ها عمدتاً به بخش‌های تحقیق و توسعه داخلی (R&D) خود برای ایده‌پردازی، توسعه محصولات یا خدمات جدید و ارائه آنها به بازار متکی هستند. با این حال، نوآوری باز با جست‌وجوی فعالانه ورودی‌ها و مشارکت‌های خارجی، رویکردی فراگیرتر را اتخاذ می‌کند.
مدل نوآوری باز با چندین ویژگی کلیدی مشخص می شود که آن را از رویکردهای نوآوری بسته سنتی متمایز می کند. در اینجا ویژگی های کلیدی مدل نوآوری باز آمده است:
نوآوری باز بر همکاری و مشارکت با نهادهای خارجی مانند مشتریان، تامین کنندگان، موسسات تحقیقاتی، استارت آپ ها و حتی رقبا تاکید دارد. تشخیص می دهد که نوآوری را می توان با استفاده از تخصص و منابع یک شبکه گسترده تر تسریع کرد.
در نوآوری باز، سازمانها فعالانه به دنبال ورودی‌ها و ایده‌های بیرونی برای تکمیل تلاش‌های تحقیق و توسعه داخلی خود هستند. این می‌تواند شامل جمع‌آوری بینش از مشتریان، ایده‌های جمع‌سپاری، همکاری با کارشناسان خارجی یا صدور مجوز فناوری‌ها از شرکت‌های دیگر باشد.
نوآوری باز به اشتراک گذاری دانش، اطلاعات و تخصص در سراسر مرزهای سازمانی را ترویج می کند. این امر تبادل ایده‌ها را از طریق پلتفرم‌ها، شبکه‌ها و همکاری‌ها تشویق می‌کند و جریان اطلاعات را بین ذینفعان مختلف ممکن می‌سازد.
نوآوری باز شامل هر دو رویکرد درون‌گرا و برون‌گرا می‌شود. نوآوری درون‌گرا به کسب ایده‌ها، فناوری‌ها و دانش خارجی اشاره دارد، در حالی که نوآوری برون‌گرا بر اهرم‌سازی دارایی‌های داخلی از طریق صدور مجوز یا تجاری‌سازی آنها با شرکای خارجی تمرکز دارد.
نوآوری باز تشخیص می دهد که فرآیند نوآوری تکراری است و اغلب به انعطاف پذیری و سازگاری نیاز دارد. یادگیری مداوم، آزمایش، و حلقه های بازخورد را برای اصلاح و بهبود ایده ها و راه حل ها تشویق می کند.
نوآوری باز توسعه اکوسیستم های نوآوری را تقویت می کند، جایی که سازمان ها می توانند به یکدیگر متصل شوند، همکاری کنند و منابع را به اشتراک بگذارند. این اکوسیستم‌ها می‌توانند شامل خوشه‌های فناوری، انکوباتورها، شتاب‌دهنده‌ها و پلتفرمهای مشارکتی باشند که تعاملات و تبادل دانش را تسهیل می‌کنند.
نوآوری باز تصدیق می کند که ریسک ها و پاداش های مرتبط با نوآوری را می توان بین شرکای مختلف به اشتراک گذاشت. این شامل سرمایه‌گذاری‌های مشترک، سرمایه‌گذاری‌های مشترک، موافقت‌نامه‌های مجوز، یا مدل‌های تقسیم درآمد است که به سهامداران متعدد اجازه می‌دهد از نوآوری‌های موفق بهره‌مند شوند.
نوآوری باز تاکید زیادی بر درک نیازهای مشتری و مشارکت دادن مشتریان در فرآیند نوآوری دارد. به دنبال ایجاد ارزش با مشارکت فعال مشتریان در ارائه بازخورد، ایده ها و بینش است.
نوآوری باز چندین مزیت را برای سازمان ها ارائه می دهد، اما با چالش هایی همراه است. بیایید مزایا و چالش های نوآوری باز را بررسی کنیم:
نوآوری باز را می توان از طریق مدل ها یا رویکردهای مختلف، بسته به ماهیت همکاری و اشتراک دانش، اجرا کرد. در اینجا چهار نوع رایج از مدل‌های نوآوری باز وجود دارد:
نوآوری بیرونی
در این مدل، سازمانها فعالانه به دنبال ایده‌ها، فناوری‌ها و دانش بیرونی برای رفع نیازهای نوآورانه خود هستند.
مثال‌ها شامل جمع‌آوری بینش‌های مشتری از طریق نظرسنجی‌ها یا گروه‌های متمرکز، نظارت و پذیرش فناوری‌های نوظهور از استارت‌آپ‌ها یا مؤسسات تحقیقاتی، و شرکت در چالش‌ها یا رقابت‌های نوآوری است.
نوآوری درون به بیرون
این مدل بر اهرم‌سازی و تجاری‌سازی ایده‌ها، فناوری‌ها یا مالکیت فکری داخلی در خارج از سازمان تمرکز دارد.
مثال‌ها شامل صدور مجوز یا فروش فناوری‌ها یا پتنت‌های اختصاصی به شرکای خارجی یا سرمایه‌گذاری‌های فرعی، ایجاد برنامه‌های جوجه کشی استارت‌آپ برای پرورش و حمایت از نوآوری‌های داخلی، یا همکاری با نهادهای خارجی برای تلاش‌های تجاری‌سازی مشترک است.
_نوآوری همراه
نوآوری همراه شامل مشارکت های مشترک بین سازمان ها برای توسعه مشترک و تجاری سازی محصولات، خدمات یا نوآوری های فناوری است.
مثال‌ها شامل همکاری‌های تحقیقاتی بین شرکت‌ها و دانشگاه‌ها، سرمایه‌گذاری مشترک یا اتحادهای استراتژیک برای به اشتراک گذاشتن منابع و تخصص، یا ابتکارات ایجاد مشترک با مشتریان برای توسعه راه‌حل‌های سفارشی‌شده است.
_شبکه های نوآوری مشترک
شبکه‌های نوآوری مشارکتی به شبکه‌هایی از افراد یا سازمانها اطلاق می‌شود که برای مقابله با چالش‌های پیچیده یا هدایت نوآوری با یکدیگر همکاری و دانش را به اشتراک می‌گذارند.
مثال‌ها شامل پلتفرمهای نوآوری آنلاین است که جمع‌سپاری ایده‌ها، جوامع اشتراک‌گذاری دانش یا انجمن‌های متمرکز بر صنایع یا حوزه‌های خاص، یا اکوسیستم‌های نوآوری را که چندین ذینفع را برای تقویت همکاری و تبادل گرد هم می‌آورند، تسهیل می‌کند.
توجه به این نکته مهم است که این مدل ها متقابلاً منحصر به فرد نیستند و سازمان ها اغلب چندین مدل را برای مطابقت با اهداف نوآوری خاص خود ترکیب می کنند. انتخاب حالت به عواملی مانند قابلیت های داخلی سازمان، ماهیت نوآوری مورد نظر، زمینه صنعت و منابع خارجی و شرکای موجود بستگی دارد.
