یادم میاد خیلی وقتا پیش وقتی که بچه بودم، مثلا ۸ ۹ سالم بود و تازه خوندن رو یاد گرفته بودم یه روز نشسته بودم خونه و یکی از دوستای برادرم (که ۴ سال از من بزرگتر بود) هم خونمون بود، بعد یهو توی تلویزیون یه مطلب تقریبا طولانی ای که اسکرول می شد نمایش داده شد و من داشتم اروم اروم می خوندم و دیدم که اون دوست داداشم که بلند بلند زمزمه می کرد خط پنجمه مثلا و من خط اولم هنوز! گفتم ایول این چه تند می خونه واقعا و خیلی زشته که من اینطوریم (بعدنا فک کردم که احتمال زیاد اون از وسط شروع کرده و واقعا سرعتش این نبوده) بعد خیلی خیلی زور زدم که سعی کنم تند تند مثل اون بخونم و تقریبا موفق شدم و خیلی مطالب رو تند می خوندم و خوشحال بودم که من دیگه مثل بقیه کند ذهن تر نیستم.
این گذشت و چند سال بعد که رفتم سربازی فهمیدم که انگار یکمی با سرعت زیاد تر از معمول می تونم کتاب رو بخونم و بفهمم، اینو وقتی فهمیدم که تقریبا توی یه روز یه کتاب ۷۰۰ ۸۰۰ صفحه ای رو نصفشو می خوندم و توی دو ماه آموزشی که مسئول کتابخونه آسایشگاه شدم چند ده جلد کتاب رو خوندم.
یا وقتی همسرم با هم یه مطلبی رو می خونیم (مثلا تو اینستاگرام) میگفتم بزن بعدی یهو با تعجب نگاه می کرد و می گفت: خوندی همشو؟؟!!
همچنین همه کتاب هایی که دستم میاد رو طی یک یا حداکثر دو روز می خونم.
من فک می کردم همه اینطورین و باید خودمو به اون سرعت خوندن برسونم در حالی که واقعا همه اونطوری نمی خوندن و البته امروز این مهارت خیلی به کارم میاد و تو زمانم صرفه جویی میشه.
ماجرا خیلی سادس، خودتون رو تو عمل انجام شده قرار بدین، تایم ست کنین و سعی کنین یک صفحه رو مثلا تو کمتر از 1 دیقه بخونین، انقد اینکارو بکنین تا واقعا بتونین! هرچی عددش کوچیکتر باشه میزان جسارت شما بیشتره، نظرتون در مورد 30 ثانیه چیه؟ ?
سعی کنیم همیشه استانداردهای کاریمون رو تو بالاترین سطح ممکن برسونیم و به خودمون اعتماد کنیم، خیلی کارا از بدن خودمون و مغزمون برمیاد که تا تو شرایطش نیفتیم نمی تونیم بفهمیم که واقعا اون توانایی رو می تونیم داشته باشیم و اینکه هممون توانایی هایی داریم که به طور معمول ازش بی خبریم، خوبه که بهشون فک کنیم و بفهممیمشون و از خودمون قدردانی کنیم.
شما چطور؟ چه توانایی ای دارین که فک می کنین معمولیه ولی معمولی نیست و شما توی اون خوب هستین؟
در موردش بنویسین.
