چرا فراموش کردند به ما یاد دهند با خودمان نیز به احترام و مهربانی صحبت کنیم؟ نحوه‌ی صحبت با خود موضوع مهمی است که کمتر به آن توجه کرده‌ایم. همیشه از خود انتظار داریم بهترین باشیم؛ اما بهترین نسبت به چه کسی؟ بهتر است یک‌بار هم که شده این کلیشه‌ها را بررسی کنیم و بیندیشیم که آیا وجود خارجی دارند یا خیر.
خود را به خاطر مسائلی که تحت کنترل ما نیست مقصر می‌دانیم
وقتی جوان هستیم از خود انتظار داریم در همه چیز بهترین باشیم. در آشپزی، روابط زناشویی، خانه‌داری، محل‌کار و دیگر موارد؛ اما یک فاکتور را جا انداخته‌ایم، ما بی تجربه هستیم. از خودمان بابت موضوعاتی که نمی‌دانیم عصبانی می‌شویم و احساس می‌کنیم مقصر هستیم. خود را سرزنش می‌کنیم که چرا در سن ۲۵ سالگی تجربه‌های یک انسان ۳۵ ساله را نداریم. این مورد همان‌قدر عجیب است که از یک نوجوان ۱۵ ساله بخواهید مانند ۲۵ ساله‌ها رفتار کند. سرزنش‌ها بالاخره کار دست‌مان می‌دهند، در روابط دوستانه خود دچار خود کم بینی می‌شویم و دوست‌هایمان را از دست می‌دهیم. فشارهای عصبی این موضوع بر کیفیت رابطه شما و همسرتان اثر می‌گذارد و دیگر حوصله زندگی مشترک را ندارید. به راستی که ما معنا و مفهوم تجربه را درک نکرده‌ایم. نیازی نیست جلوتر بدویم، کسی پشت سر ما نیست جز سایه خودمان.
خود واقعی‌مان را با عکس و فیلم‌ها مقایسه می‌کنیم
چه باور بکنیم چه نه، اگر در نوجوانی و جوانی از زیبایی‌های خود غافل بودیم در میان‌سالی هم همانطور خواهیم بود. آیا دوست دارید بقیه زندگی خود را هم به همین شکل بگذرانید و به خاطر موضوعاتی که وجود خارجی ندارند خودتان را مقصر بدانید؟ برخی از زنان عادت به تخریب شخصیت و روحیه خود دارند. خودمان را با عکس‌های شبکه‌های اجتماعی و فیلم‌ها می‌بینیم مقایسه می‌کنیم. چرا گونه‌های برجسته‌تری نداریم؟ چرا قد بلندتری نداریم؟ چرا موهای فر یا صاف نداریم؟
تا به حال از خود پرسیده‌اید: «این معیارهای زیبایی را چه کسی تعیین کرده است؟» بدون شک خیر. ما همیشه از خودمان ایراد می‌گیریم و حاضریم ذهن و زندگی خود را برای مسایل بی‌اهمیت این چنینی هدر بدهیم.
