نظریه ها همان فرضیه و ایده های اثبات نشده اند که در طول روز برای نگهداری و ایجاد رابطه میان مشاهدات مثل یک سبد کالا برای ما کاربرد دارند و انسانها پدیده ها و وقایع اطرافشون رو با فرضیه های غیر قابل اثبات، مرتب و نا خودآگاه دسته بندی، اندازه گیری و قضاوت می کنند. نظریه ها کاربرد عدسی در ذره بین و ساختار چشم را دارند و تا وقتی از درون برای مشاهده اشیا و رویت اجسام اقدام نمائیم ، این امکان را فراهم می کنند تا از جسم کوچک یک تصویر بزرگی ایجاد و چشم به جای رویت خود جسم آن را از طریق تصویرش رویت کند. آیا عدسی ذره بین وجود شما پرتوهای موازی نور و حقایق عالم را طوری شکست می دهد که همه در "نقطه کانونی" گفتمان و کرسی آزاداندیشی به "همگرایی" و وحدت برسند و یا بر عکس، نظریه های شما همانند عدسی مقعر پرتو های موازیِ نور و واقعیت را طوری می شکند که از هم دور و به پدیده "واگرایی" و تفرقه منجر شوند.
