چرا نمیرسم؟
چرا؟ من این همه تلاش کردم. این همه مطالعه کردم. این همه فکر و خیال کردم، این همه هیجان زده شدم؟ پس چرا نرسیدم؟
برام مهم نیست شما دلتون میخواد اینجا مطالب شاد بذارم، انگیزشی بذارم یا از دلم بگم. اما میگم. هر چی بخوام. دلم گرفته، دلم میخواد تا میتونم بنویسم تا برسم به جای خوبش.
چرا نمیرسیم؟
همه ما رویا داریم. دلمون بنزو بی ام دبل میخواد. اما...
چرا بهشون نمیرسیم.
منی که این همه دلم میخواد، من که کلی کتاب دارم. من که با انگیزه کتاب میخوندم. من که ...
یه جای کار میلگنه. جالبش اینجاس میدونم کجا اما ... توانایی اصلاحشو ندارم. خیلی خسته تنهایی بتونم درستش کنم. میندازم گردن بقیه، جواب نمیده. یچی بهم میگه نه تقصیر اونا نیس گیریم باشه الان دست خودته زندگیتو بسازی امیر. اما، خب چرا به چیزی که میخوای نمیرسیم؟؟؟ چرا تلاش میکنم و نتیجه فقط کلی دیتایی هست که توی مغز لعنتی انباشته میشه و استفاده نمیشه و لجن میشه.
همیشه از خودم میپرسم فرق من با بقیه چیه؟
وقتی میرم سرکار، یه مسیری هست که کلی کارمند در اون مسیر به محل کارشون میرن. صبح ساعت 7 وقتی میرسم کلی آدم میبینم و میگم منم کارمندم و اونا هم همینطور. من مطالعه دارم و رویا دارم اما اونارو نمیدونم. شاید هرروز و شب پای تلویزیون باشه و شایدم کلی رویای زیر خاک دفن شده.
هرروز صبح میگم من نباید اینطوری باشم. من فرق دارم. اما بعد این همه مدت، به خودم نگاه میکنم میبینیم ظاهرا هنوزم کارمندم. پس کی وقتشه؟ کی وقتشه یه غلطی کنی؟؟؟؟ کی وقتشه از ناحیه مضضضضضخرف امنت گمشی بیای بیرون ببینی دنیای کوفتی چه رنگیه؟؟؟؟؟
اما وقتی میبینم من همونم که هستم، خسته میشم و بیخیال میشم. چرا؟
من تلاشمو میکنم و راهو ادامه میدم.
میرم ...
میرم...
میرم..
تو اونجایی؟
خودمو میگم. بالاخره رسیدم !
یه روزی میرسه که به هر چی میخوام میرسم. قول میدم.
