همه چی پیداست

می‌گریم اما خنده‌ام در چشم‌ها پیداست
دردم فراوان است، اما چهره‌ام زیباست

دور از تو هر شب با غزل آرام نمی‌گیرم
دنیای من بی‌تو پر از تکرار و غوغاست

هر واژه بی‌نامِ تو بی‌جان و بی‌معنا شد
این سینه‌ی تنها به غم هم‌خانه‌ی یکتاست

وقتی نسیم از کوچه‌ی یادت گذر دارد
دل در پی عطرت به شور و نغمه پاباست

با هر اذان، دل در مسیر حرم تو رفت
شاید دعای آخرم نام تو را می‌خواست...