در جامعه امروزی من رو با فیزیک و شیمی و هندسه و ... میشناسند نه با اثار فاخر و البته کاربرد های زیادی پیدا کردم نسبت به گذشته و شاید کاربردم آنقدر زیاد شده که محتوای درونم دیگر مهم نیست یکی از این کاربرد ها خوردن کباب است! شما انسان ها وقتی دیگر ذغالی ندارید من رو به عنوان ذغال استفاده می کنید و هیچ توجهی به درونم نمی کنید و فقط درون خود را معیار قرار می دهید.
ولی میبینم از شما کسانی را که به من حست شهوت دارند و وقتی در دستان آنها جای میگیرم حس شوق و ارضا شدن باطنی در آنها شکفته می شود انگار گلی در درون روح و مغز و قلب آنها جوانه می کنند من هم مانند آنان حس شهوت به این نوع انسان پیدا کردم و میدونی اثرم در شخص اثر می کنند.
همان انسان هایی که از من در تهیه کباب استفاده می کنند و حتی من را بری تنظیم پایه مبل هم استفاده می کنند در نهایت ظلم و ستم کوبش عظیمی سمت من روانه می کنند و راغبان من را هم میکوبند و اثر گزاری من در آنها را همچون دیدن سریال کمدی صدا و سیما می دانند و سواد را در ذات کتاب لحاظ نمی کنند و حتی آنقدر وقیحانه خود را سواد مطلق معرفی می کنند ولی تعداد سلبریتی هایی که میشناسند از تعداد نویسند های حتی مطرح هم خیلی بیشتر است
از این انسان ها دوری کنید ولی نه بهتر آنها را با من آشنا کنید من خودم پس از هزاران سال خدمت به انسان بلدم چگونه با افراطی های چموش حرف بزنم
گاهی وقت های قلبم تیر می کشد برای کاغذ و جوهر که در مظلومانه ترین حالت ممکن در ساخت اراجیف های روانشناسی های زرد و کتاب های انگیزشی تلف می شود احتمالا جبهه بگیرید ولی واقعیت آن است که این آثار فقط راه موفقیت یک انسان که موفقیت را تعریف می کنند هموار تر می شود و هیچ اثری از ادبیات شخصیت سازی فضا سازی روایت و ... در این اثار نیست و فقط یکسری کلمات کنار هم هستند که در نهایت 200 صفحه بیگناه را با جمله "موفقیت نتیجه تلاش است" گسترش میدهند
من خودم در یک قفسه بودم و چشمم به کتابی با عنوان "اثر مرکب" دیدم کاغذ ها خلاصه را به من گفتند و دیدم تمام آن 200 صفحه در اسم کتاب خلاصه می شود!
ولی من هنوز امیدوارم به روزی که رفت و آمد به کتابخانه ها بیشتر تعداد قفسه های کتابخانه های خانگی باشد. من هنوز امیدوارم که صف کتاب در نمایشگاه کتاب بیشتر از صف همبرگر در نمایشگاه باشد من هنوز امیدوارم باغ کتاب جایی برای ابراز شهوت به کتب باشد تا اینکه جایی برای دیت های عاشقانه باشد و من هنوز هم امیدوارم در مترو تعداد من به دست ها بیشتر از موبایل به دست ها باشد...
