می دانی چه میگویم جانم ؟..
یعنی باید خمیر مایه شان بهم بخورد..
مثلا
من غروب خورشید را دوس داشتم و تو طلوعش را.
من عطر تلخ را دوست داشتم اما تو شیرینش را.
من دوست داشتم چایم را تلخ بنوشم ولی تو با قند.
من بستنی میوه ای را با خامه و شکلات دوست داشتم و تو جور دیگری،
و ما همیشه و همیشه به دنبال این بودیم که بگوییم
سلیقه ات مشکل دارد..
شاید مشکل تمام ما آدم ها این باشد،
همین که آدم ها را همانطور که باید، نمی پذیریم و همیشه بدنبال تغییرشان هستیم...
شاید گاهی یادمان می رود که دیگران خمیر بازی درون دستانمان نیستند،
اگر مایه تان یکی نیست..
اگر نمی توانید همانطور، با تمام آن تفاوت ها بخواهیدش، لطفا و خواهشا وارد زندگیشان نشوید...
خمیر وجودی آدم ها همان است که میبینید. تغییر که کند یک نفر نه، بلکه زندگی جابجا می شود
نقطه، تمام
