کوتاه ترین مسیر برای فاصله ها

به نام خداوند متعال. این یک دلنوشته است. دلنوشته ای درباره یک دشمن که بیرون از خانه هایمان کمین کرده و در ادامه، درباره همدمی که یار ماست در شکست دادن این دشمن! همدمی برای ما، در این روز های کمتر معمولی!

کرونا، دشمن کمین کرده‌ی پشت در خانه‌هایمان. ویروسی که زندگی همه انسان ها را تغییر داد. خوب و بد، دارا و ندار، پیر و جوان. دانش‌آموز و کارمند و معلم و مهندس. آمد که سبک زندگیمان را عوض کند. آمد که به خیلی از انسان ها یادآوری کند که زندگی می‌تواند تکراری نباشد. آمد که اعضای یک خانواده را دوباره در یک خانه کوچک جمع کند، تا دوباره به یاد دوران های خوش خانه نشینی باشند. شاید واقعا هم چیز بدی نبود این ویروس! اما خارج از همه‌ی این حرف ها، یک خوبی هم داشت. باعث شد بسیاری به فکر کشف استعداد های خود در خانه بیافتند. یکی موسیقی، یکی نقاشی، یکی نویسندگی.

اگر اینترنت نبود، این کار ها هم امکان پذیر نبودند. فکرش را بکنید، برای کشف استعداد هایمان باید به کتاب‌خانه می‌رفتیم. خب، کرونا هم که همه جا را تعطیل کرد! چه می‌کردیم؟ باید با سختی های بسیار در پی یک انسان با تجربه می‌افتادیم بلکه کسی بتواند به ما کمک کند تا استعدادمان را کشف کنیم، که قطعا کار راحتی نبود.

اینترنت این امکان را برای ما فراهم کرد که بتوانیم تنها با کمی جستجو، بازی، فیلم یا موسیقی مورد علاقه‌مان را پیدا کنیم. بازی هایی مثل Fortnite و Asphalt و FIFA، یا فیلم هایی مثل جنگ ستارگان و انتقام جویان، گاهی هم آهنگ هایی با صدای دلنشین محسن چاووشی را با چند لمس کوتاه، همیشه و همه جا داخل یک شیء کوچک، همراه خود داشته باشیم. فکر میکنم منظور بنده را از "شیء کوچک" متوجه شده باشید! بله. تلفن همراه را می‌گویم.

تلفن همراه، همدمی که یار ماست در شکست دادن دشمن کمین کرده‌ی پشت در خانه‌هایمان! اگر نبود، استفاده از اینترنت در هر زمان و هر مکان نیز ممکن نبود. یک شیء کوچک در جیبمان که دسترسی ما به اینترنت را همیشه ممکن می‌کند.

تلفن همراه در کنار ما هست و خواهد بود تا همیشه به شبکه جهانی اینترنت دسترسی داشته باشیم.در کنار ما هست و خواهد بود که زندگی خود را به سبکی دیگر، از نو بسازیم، با این خانه‌نشینی کنار بیاییم و #در_خانه_بمانیم و فرصت ها را دریابیم. در کنار ما هست و خواهد بود تا در زمانی که در خانه و در کنار خانواده‌مان هستیم، هیچ خاطره‌ای را از دست ندهیم و همه خاطره ها را تنها با یک دوربین کوچک ثبت کنیم تا در خاطرمان بماند چه روزهایی داشتیم. در کنار ما هست و خواهد بود تا به کلمات درون ذهنمان آرامش ببخشیم و آنها را بدون نیاز به کاغذ و قلم، بنویسیم و برای دیگران بخوانیم و بفرستیم. در کنار ما خواهد بود که طولانی ترین مسیر ها را تنها با چند لمس طی کنیم و به کسانی که دوستشان داریم برسیم، تا زمانی که بتوانیم آنها را از نزدیک ببینیم و آنها را در آغوش بکشیم.

تلفن همراه پُلی است میان ما و دنیای مجازی. راحت ترین راه برای تغییر سبک زندگی در این خانه‌نشینی های طولانی مدت. راحت ترین راه برای یادگیری چیز های جدید تر. تلفن همراه، همدم تنهایی ها، همراه ما در سختی و فراغت، شادی و غم، خواب و بیداری و نیز کوتاه ترین مسیر برای فاصله ها!

به امید آینده‌ای بهتر، با سبک زندگی جدید، همراه با همراه همیشگی، تلفن همراه!