سلامت روان جزء ضروری سلامت کلی کودکان است. نه تنها تأثیر قابل توجهی بر رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی آنها دارد، بلکه سلامت روانی کودک نیز می تواند توانایی او را برای یادگیری و ایجاد روابط سالم تعیین کند.
یک عنصر کلیدی سلامت روان برای کودکان (و بزرگسالان) تاب آوری است. ایجاد تاب آوری در کودکان یک جنبه حیاتی برای تضمین رشد و رفاه بهینه آنهاست.
تاب آوری توانایی سازگاری و کنار آمدن با ناملایمات، استرس و چالش های زندگی است. شکست در طول زندگی ما اجتناب ناپذیر است، اما وقتی در کودکان انعطاف‌پذیری ایجاد می‌کنیم، از آنها در توسعه ابزارهای مورد نیاز برای غلبه بر موانع، مدیریت استرس و پیشرفت در زندگی حمایت می‌کنیم.
تاب آوری چیزی نیست که مردم با آن متولد شوند. بلکه مهارتی است که می توان آن را از طریق تجربیات مثبت، روابط حمایتی و راهبردهای مقابله ای موثر آموخت و توسعه داد.
کارشناسان Resilient Youth استرالیا توضیح می‌دهند که با ایجاد تاب‌آوری در جوانان، می‌توانیم آنها را توانمند کنیم تا بتوانند از اشتباهات خود درس بگیرند و درک کنند که شکست مشکلی ندارد و در واقع بخشی جدایی ناپذیر از سفر یادگیری است.
برای مربیان دوران کودکی ارزشمند است که بدانند چگونه تاب آوری را در کودکان شناسایی کنند و همچنین بدانند چه زمانی ایجاد تاب آوری ممکن است به ویژه مهم باشد.
کودکانی که دارای سطح بالایی از تاب آوری هستند، نگرش مثبت به زندگی، حس هدفمندی و مهارت های حل مسئله قوی دارند.
آنها به احتمال زیاد روابط سالمی با دیگران دارند، عزت نفس خوبی از خود نشان می دهند و نسبت به دیگران همدلی و شفقت نشان می دهند.
کودکانی که انعطاف پذیری بالایی دارند نیز بیشتر خوش بین، کنجکاو و ماجراجو هستند. آنها ممکن است مشتاق باشند که فرصتی برای امتحان کردن چیزهای جدید داشته باشند و می توانند به سرعت از شکست ها عقب نشینی کنند.
از سوی دیگر، کودکانی که تاب آوری پایینی دارند، ممکن است با عزت نفس دست و پنجه نرم کنند، در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند و در زندگی روزمره خود اضطراب و استرس بیشتری را تجربه کنند. این به نوبه خود می تواند بر توانایی آنها برای یادگیری مؤثر تأثیر بگذارد.
علاوه بر این، کودکانی که در ایجاد تاب‌آوری نیاز به حمایت دارند، ممکن است در سازگاری با تغییر، مشکل در حل مسئله و حتی تجربه اضطراب داشته باشند.
با درک این شاخص‌های سطوح تاب‌آوری، ارزش انعطاف‌پذیری ساختمان آشکار است. و به عنوان مربیان دوران کودکی، می‌توانیم طیف وسیعی از استراتژی‌ها را برای حمایت از رشد تاب‌آوری در کودکان خردسال به کار بگیریم.
در اینجا چند رویکرد ایجاد تاب آوری وجود دارد که ممکن است در نظر بگیرید:
1. ایجاد روابط مثبت
ایجاد روابط مثبت با کودکان در کمک به رشد انعطاف پذیری آنها بسیار مهم است. هنگامی که کودکان احساس می کنند مورد توجه و ارزش قرار می گیرند، بیشتر احتمال دارد که عزت نفس مثبت داشته باشند، که می تواند به آنها کمک کند تا با استرس و ناملایمات کنار بیایند.
تشویق تعامل با همسالان و تقویت دوستی ها و ارتباطات معنی دار با اطرافیانشان می تواند تاب آوری را تقویت کرده و حمایت اجتماعی را در زندگی فراهم کند.
2. تشویق خودگویی مثبت
استفاده از خود گفتاری مثبت می تواند به کودکان کمک کند تا تاب آوری را تقویت کنند. هنگامی که کودکان از خودگویی مثبت استفاده می کنند، به احتمال زیاد دیدگاه مثبتی نسبت به زندگی دارند و می توانند با چالش ها و شکست ها کنار بیایند.
3. از ذهن آگاهی و تفکر به عنوان یک ابزار استفاده کنید
نگاه کردن به خود و تفکر در زندگی یک عادت عالی برای زندگی است. تمرین ذهن آگاهی می تواند برای کودکان و بزرگسالان در هر سنی مفید باشد، و ما را قادر می سازد لحظه حال را در حالی که آن را تجربه می کنیم، بپذیریم و آن را تصدیق کنیم.
4. تشویق به حل مسئله
تشویق کودکان به استفاده از مهارت های حل مسئله می تواند به رشد تاب آوری آنها کمک کند. هنگامی که کودکان قادر به شناسایی و حل مشکلات باشند، نسبت به توانایی خود در مقابله با چالش ها اطمینان بیشتری پیدا می کنند.
5. استقلال کودکان را پرورش دهید
توانمندسازی کودکان و حمایت از آنها در دستیابی به استقلال می تواند راه درازی را برای تبدیل شدن به افراد تاب آور انجام دهد. هنگامی که کودک احساس قدرت می کند، بهتر می تواند به توانایی خود برای موفقیت ایمان داشته باشد و اعتماد کند که ابزارهای مورد نیاز برای موفقیت را دارد.
بیشتر بدانید:
۱۱ روش ژاپنی‌ها برای مقابله با تنبلی در زندگی
آموزش رایگان 4 گام توسعه فردی در کار و زندگی شخصی
چگونه در 13 مرحله افکار منفی را از خود دور کنیم؟
