اگر این اختلال را بخواهیم به طور عامیانه تعریف کنیم میتوانبم به هر نوع بی ادبی کردن مانند از وسط سفره رد شدن،تف انداختن و امثال این موارد اختلال نافرمانی می نامیم.
در تعریف علمی این اختلال را به این گونه تعریف می کند که هرگونه رفتار تعمدانه کودک در راستای شکستن هنجارها و انتظارات،پیروی نکردن از دستورات والدین و انجام رفتارهای مغایر با دستورات والدین را گویند.
نشانه های این اختلال به طور کلی شامل:
· بی اعتنایی کردن
· رفتار ضد هنجار
· و اصولا در این رفتارها خشم وجود ندارد
تا اینجا با مفهوم نافرمانی کردن آشنا شدیم اکنون به ارائه راهکارهایی جهت درمان اختلال نافرمانی خواهیم پرداخت:
یکی از عواملی که سبب بروز این رفتار در کودکان می شود قوانین زیاد و دست و پاگیر است.کودک وقتی میبیند قوانین خیلی زیاد است ترجیه می دهد هیچکدام را انجام ندهد.در واقع اکثر کودکان نافرمان حاصل خانواده های قانئنمند و در اصطلاح عامیانه بکن نکن در هر امری هستند. پس در اولین قدم باید این قوانین را کاهش داد.
بچه های نافرمان به شدت بازخوردهای منفی از محیط می گیرند و عموما بعضی از رفتارهای نافرمانی خود را جهت جلب توجه انجام می دهند حالا این توجه منفی باشد یا مثبت برایشان اصلا مهم نیست.پس باید فقط به رفتارهای خوب کودک توجه کرد که دیگر نخواهد به صورت منفی به دنبال توجه باشد.
در خانه هایی که قاعده و نظم ندارند اصولا نافرمانی هم زیاد است چون هیچ قاعده ای وجود ندارد و کودک نمی داند چه کاری درست و چه کاری نادرست است.
گاهی متاسفانه والدین قانونی را می گذارند و بعد خیلی سفت و سخت می ایستند که آن قانون را کودک انجام دهد حتی اگر آن قانون از اول هم اشتباه بوده باشد و برای سن کودک بسیار سخت باشد.متاسفانه در این مواقع درواقع والدین وارد فاز لجبازی با کودک شده اند.
هیچگاه نباید کودکانمان را به صورت مشروط بپذیریم مثل:اگر نمره 20 بگیری تو را دوست دارم. این از بزرگترین اشتباهاتی است که متاسفانه خیلی از والدین مرتکب میشوند.بهتر است از جملاتی مانند من تورا دوست د ارم چون تو دختر/پسر من هستی و برای من ارزشمندی. باید استفاده شود بدون هیچ شرطی.
والدین باید به کودکانشان اجازه ابراز خواسته ها و نیازهایشان را بدهند.کودکان وقتی خودشان را ابراز می کنند اعتماد به نفس و عزت نفس میگیرند و در صورتی که والدین به آن ها اجازه ابراز ندهند شروع می کنند برای جلب توجه و اثبات خود به خرابکاری کردن.
وقتی به کودکان خود وظایفی را می دهیم باید آن را به طور کاملا شفاف برایشان توضیح دهیم.مثلا وقتی میرویم خانه پدرجون به او سلام کن.
هیچ گاه کودک خود را نه با دیگران و نه با خواهر و برادر خودش مقایسه نکنید چون قطعا باعث ایجاد فضای رقابت منفی بین آن ها خواهد شد.تنها مقایسه ای که خوب است مقایسه بین خودش با توانمندیهایش است.
هیچگاه از کودکان انتظارات یکسانی نداشته باشید.کودکان شبیه هم نیستند و شخصیتهای متفاوتی دارند و نباید انتظار داشت که همه باید شبیه هم عمل کنند.
اگر چند کودک داریم یکی از راههایی که میتوانیم بین آن ها صمیمیت ایجاد کنیم ارائه ی تقاضاهای مشارکتی است و اینگونه آن ها دارای منافع مشترک می شوند و می دانند که باید در کنار هم باشند.
گروه علمی_آموزشی الگوریتم اول در بخش روانشناسی اقدام به برگزاری دوره های آنلاین و آفلاین متعددی در حوزه کودکان با اساتید به نام این حوزه کرده است.
