پیش از تولد
لقاح تا تولد
ارگانیزم تک سلولی به بچه انسان تبدیل می شود که توانایی های قابل ملاحظه ای برای سازگار شدن با زندگی خارج از رحم دارد.
نوباوگی و نوپایی
تولد تا 2 سالگی
تغییرات چشمگیر در بدن و مغز به پیدایش مجموعه گسترده ای از توانایی های حرکتی،ادراکی،عقلانی و اولین روابط صمیمانه با دیگران کمک می کند.
اوایل کودکی
2 تا 6 سالگی
در طول (سال های بازی) مهارت های حرکتی اصلاح می شوند،تفکر و زبان با سرعت حیرت انگیزی گسترش می یابند،درک اصول اخلاقی آشکار می شود و کودکان پیوندهایی را با همسالان تشکیل می دهند.
اواسط کودکی
6 تا 11 سالگی
سال های دبستان با پیشرفت هایی در توانایی های ورزشی،فرآیندهای تفکر منطقی،مهارت های سوادآموزی،شناختن خویشتن،اصول اخلاقی،روابط دوستی و شروع عضویت در کروه همسالان مشخص می شود.
11 تا 18 سالگی
بلوغ به اندازه بدن بزرگسالی و پختگی جنسی منجر می شود.تفکر انتزاعی و ایده آلیستی و پیشرفت تحصیلی جدی تر می شود.نوجوانان استقلال از خانواده و تعیین ارزش ها و هدف های شخصی را آغاز می کنند.
اوایل بزرگسالی(جوانی)
18 تا 40 سالگی
اغلب جوانان خانه پدری را ترک می کنند،تحصیلات خود را به اتمام می رسانند،و شغل تمام وقتی را آغاز می کنند.مسائل عمده عبارتند از:دست و پا کردن شغل،برقرار کردن مشارکت صمیمانه،ازدواج،بزرگ کردن فرزندان،یا تشکیل دادن سبک های زندگی دیگر.
میانسالی
40 تا 65 سالگی
بسیاری از افراد در اوج مشاغل خود هستند و جایگاه های رهبری کسب می کنند.آن ها همچنین باید به فرزندان خود کمک کنند زندگی مستقلی را آغاز نمایند و به والدین خود کمک نمایند تا با پیری سازگار شوند.آن ها از فنا پذیری خودشان آگاه تر می شوند.
اواخر بزرگسالی(پیری)
65 سالگی تا مرگ
افراد با بازنشستگی ،با کاهش توانایی جسمی و سلامت اغلب با مرگ همسر خود سازگار می شوند.آن ها به معنی زندگی خود می اندیشند.
