یک اختلال حرکتی ایدیوپاتیک است که معمولا شروع دیررسی داشته و مشخصات آن عبارتند از کندی حرکتی،لرزش هنگام استراحت،لرزش انگشتان با حرکات شبیه پول شمردن،چهره نقاب مانند،سفتی چرخ دنده عضلات و راه رفتن شتاب زده.اختلال هوش در این افراد بسیار شایع است و 40 تا 80 درصد بیماران دچار دمانس می شوند.افسردگس هم بسیار شایع است.
این اختلال از راه تباهی نورون های خاص ایجاد شده و باعث می شود انتقال دهنده ی عصبی دوپامین در ساختارهای خاصی از مغز کاهش یابد.با اینکه اکنون درمانی برای این بیماری وجود ندارد نشانه های آن را می توان با مصرف داروهای L-DOPA که در مغز به دوپامین تبدیل می شود به نحو موثری برطرف کرد.زیادی دوپامین در مغز موجب اسکیزوفرنی می شود.با توجه به این که بیماری پارکینسون و اسکیزوفرنی با اختلال های متضاد در دوپامین ارتباط دارند نباید تعجب کرد که درمان بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون با مقدار زیاد L-DOPA می تواند موجب نشانه های اسکیزوفرنی شود و درمان بیماران اسکیزوفرنیک با داروهایی که فعالیت دوپامین را کاهش می دهند می توانند به ظاهر شدن نشانه های بیماری پارکینسون منجر شود.
