پرخونی، که تحت عنوان بیماری «پلی‌سیتمی» شناخته می‌شود به افزایش غلظت خون گفته می‌شود.
این بیماری انواع مختلفی دارد و گاهی به صورت اولیه و گاهی به صورت اکتسابی و بر اثر شرایط نامناسب محیط زندگی ایجاد می‌شود. بنابراین تمام موارد پرخونی ، تهدیدکننده حیات نیستند اما باید تحت پیگیری و درمان قرار بگیرند. ابتلا به غلظت خون بالا در بسیاری از افراد، کم‌علامت یا حتی بدون علامت است.
از جمله علائم این بیماری میتوان به ضعف ، خستگی، سردرد، احساس پری در سر، برافروختگی و قرمزی بیش از حد صورت، کبودی، سرگیجه و درد شکم اشاره کرد. این بیماران ممکن است بعد از حمام یا استخر نیز دچار خارش پوست شوند.
علت این موضوع، افزایش ترشح هیستامین به دنبال افزایش حرکت سلول‌های التهابی در جریان خون زیر پوست است. پلی‌سیتمی اولیه ممکن است با درد مفاصل، قرمزی، داغی و حساسیت در کف دست و پا و سایر مشکلات خونی مثل اختلالات خونریزی‌دهنده یا لخته خون نیز همراه شود.
در مبتلایان به پلی‌سیتمی ثانویه نیز علائمی مثل تنگی نفس، سرفه مزمن، اختلال خواب، سرگیجه، ناتوانی در ورزش و خستگی شایع‌تر است.
در برخورد با این بیماری مهمترین موضوع آنستکه مشخص گردد پلی سیتمی از نوع اولیه است یا ازنوع ثانویه ، چون نوع ثانویه را میتوان با تغییر سبک زندگی رفع کرد وتهدید کننده حیات نمی باشد .
تعیین میزان بزرگی طحال ومقدار اریتروپوئیتین و افزایش احتمالی پلاکتها برای تشخیص نوع پلی سیتمی کمک کننده میباشند .
