یکی از مهم ترین پیشرفت های تکنولوژی پزشکی در زمینه جراحی, استفاده از آندوسکوپی است. از سال های دور با توجه به عوارض عمل جراحی به خاطر برش هایی که در بافت های مورد جراحی انجام می‌شد محققین به فکر استفاده از وسایلی بودند که به جای برش بافتی جهت رسیدن به محل جراحی, به محل آسیب فرستاده شوند و در ناحیه مورد نظر عمل لازم را انجام دهند. این ایده منجر به اختراع “آندوسکوپی” شد.
ابتدا آندوسکوپی دستگاه گوارش وارد دنیای پزشکی شد و پس از آن جراحی های لاپاراسکوپی شکم بوسیله آندوسکوپ های خاصی انجام شد و پس از آن بود که آندوسکوپی های دیسک در چندین سال پیش جهت مشکلات تنگی کانال نخاعی ارائه شد که اصطلاحا به آن اعمال کم تهاجمی ستون فقرات (Mnimally invasive spinal surgery (MISS می گویند. در آندوسکوپی دیسک کمر به جای برش بزرگ جراحی وسایل مورد نظر (به شکل لوله هایی با قطرهای زیر یک سانتی متر) به منطقه پارگی دیسک فرستاده شده که همراه با حداقل تهاجم بافتی بوده و برش عضلات و استخوانی انجام نمی گردد و قسمت بیرون زده را خارج و پارگی را ترمیم می کنند.
انجام عمل آندوسکوپی دیسک کمر در عین سادگی یک روش بسیار کارآمد در درمان دیسک کمر است که در ادامه این روش را توضیح خواهیم داد. ابتدا با استفاده از کلیشه های رادیولوژی و ام آر آی محل ورود آندوسکوپ دقیقاً تعیین می گردد این مسیر را اصطلاحاً مسیر بی خطر (Safe zone) می نامند. بدین معنا که عبور وسایل از این مناطق هیچ عارضه ای برای بیمار ایجاد نمی کند در محل عمل برش کوچک و در مسیر حرکت آندوسکوپ داروی بی حسی موضعی تزریق می گردد ولذا بیمار هیچگونه دردی را احساس نمی کند و در حین عمل بیدار و هوشیار می باشد.
