طبق تعریف انجمن روانشناسی آمریكا، اختلال شخصیت منفعل پرخاشگر یك اختلال شخصیت پایدار است كه در آن دوسوگرایی نسبت به خود و دیگران بوسیله منفی گرایی منفعلانه زیربنایی ابراز می شود.
این بدان معنی است که اختلال شخصیت منفعل پرخاشگر یک بیماری مزمن و عموماً غیر قابل انعطاف است.
در تعریف فوق، اصطلاح “دوسوگرایی” به این معنی است که فرد احساسات یا نگرش های متناقضی نسبت به خود، موقعیت ها یک یا اشخاص دارد.
به عبارت دیگر، یک فرد مبتلا به PAPD ممکن است با اشتیاق برای قرار ملاقات نهار موافقت کند. اما آن ملاقات را به سادگی “فراموش” می کند. و یا اینکه بدون توضیح حاضر نمی شود.
افراد مبتلا به PAPD افکار و احساسات خود را منفعلانه یا غیرمستقیم بیان می کنند. این افکار و احساسات غالباً الگوهای منفی را نشان می دهند.
منفی گرایی نگرشی است که با مقاومت مداوم در برابر پیشنهادات دیگران، یا تمایل به رفتار به روشهایی مغایر با انتظارات، درخواست ها یا دستورات دیگران بدون هیچ گونه دلیل مخالفت آشکار مشخص می شود.
بر اساس نظر روانشناسان افراد مبتلا به اختلال شخصیت منفعل پرخاشگر علیرغم توانایی سازگاری و یادگیری رفتارهای جدید تمایل دارند رفتارهای انفعالی خود را ادامه دهند. بسته به شدت، این اختلال می تواند تا حد زیادی در موفقیت فرد در روابط بین فردی، تحصیلات و کار تداخل ایجاد کند.
