اکنون...
دلواپسی مرا نگران نیست!
مرا به خاک مرده نشاندن،گران است.
چرا که غم بوی خاک مرده؛خاطر نشان دردهاییست که یک فرد میتواند با آن ها به مدارا زندگی کند!
گویی حقیقت گمانی است بدست اربابان و رعیت در خفه قان به جاهلیت روی برده اند.
در میان،ابرِ انبوهِ آدمیان چنان بستر خود را به مرگ سوزانده اند؛لیکن جانداران زمان را به فراخی،و بدان نازیده اند که همه محبسی است برای دگرسوزی!
ابتدای سخن خود را با دگران سرآغاز میکنم که این ها لاف مرگ ستیزی زده اند و به اکتفا کشانیده اند؛..
هر چند تنگدستان روز حاسب نتوانستند...
نوشته سید حسین واحد
گروه ایده پروران
