اگرچه خیلی از کارشناسان اعتقاد دارند موبایل ابزار خوبی نیست و وقت زیادی از انسان رو به بطالت درگیر میکنه و در مقابلش افرادی این دیدگاه رو دارند که بستگی به خود فرد داره چطور استفاده کنه
اما
اگر خوب نگاه کنیم وقتایی که تنهاییم و تنها میشویم به موبایل رجوع میکنیم
شاید دلیلش این باشه حس میکنیم موبایل چیزیه که آرامش بخشه
یا شاید هم موبایل رو در نقش یک همدم تصور میکنیم
به یاد بیاورید لحظاتی رو که سرشار از استرس و اضطراب بودید و گوشی موبایلتون رو باز کردید شاید دنبال چیزی نبودید فقط الکی هی تلگرام و هی اینستاگرام رو باز میکردید و میچرخیدید
تصور کنید در اون لحظه اگر موبایل نبود چقدر سخت میگذشت.
برای من موبایل حکم ناجی رو داره ، چیزی یا کسی که نمیزاره بغض به وجود بیاد و قبل از بغض آرام شدن رو به من هدیه میده بی آنکه منت و یا اعتراض و تحقیری ایجاد کنه
بارها شده با دوستانمون صحبت میکنیم و آنها بی دلیل از ما حمایت میکنند و یا بی دلیل مارو سرزنش میکنند
اما به راستی هیچ کدام از این روش ها روش پاسخگو و راه حلی نیست ، پاسخی کار سازه که بی آنکه به تو آسیب بزنه تورو درمان کنه.
و واقعا سخت میگذشت
و اگر امروز از اون حس تنهایی ما کم شده تاثیر اثر مرکب این استفاده است .
پیشنهاد میکنم کتاب اثر مرکب رو حتما بخونید نه یک بار بلکه بیشتر ، دارن هاردی خیلی خوب فهمید و خیلی عالی انتقال داد.
در اینجا میخوام از آقای مارتین کوپر و نه الکساندر گراهامبل ( ایشان مخترع تلفن بودند) تشکر کنم
چون به ما یاد داد تنهایی هم اونقدرا شگفت انگیز نیست.
هرچند سرگذشت بسیار جالبی را در اختراع موبایل سپری کرد.
این پست برای فهم راحت شما نوشته نشده اما سعی کردم ذهن شما رو درگیر کنم
اگر عمق مطلب رو گرفتی چه عالی اما اگر نگرفتید پیشنهاد میکنم بگذرید و صرفا برای این مطلب از انتقاد بپرهیزید.
