باسمه تعالی
برای برخی از تغییرات در زندگی ، نیاز به تغییر فیزیکی در اطرافمان نیست. کافی است تنها ، نوع نگاه‌مان را و زاویه‌ی دیدمان را تغییر بدهیم تا متوجه بشویم که چه تفاوت قابل توجهی ایجاد کرده ایم .
شعر - چشم ها را باید شست ، جور دیگر باید دید - گویای همین مطلب است.
همواره در زندگي شخصی ، تمنای رسیدن عصر و شب ها را داشته ام تا از کار و مشغله های روز بیرون بزنم و احساس آسودگی و راحتی کنم.
همواره برای رسیدن پنج شنبه ها و جمعه ها لحظه شماری می‌کرده‌ام تا از راه برسند و تعطیلی بشود و فلان برنامه تفریحی را در آن ها بگنجانم و یا اینکه یک استراحت اساسی داشته باشم.
اگر که دقت کنیم ، متوجه می شویم برای رسیدن تعطیلات عید و یا تابستان هم روز شماری می کنیم و فرا رسیدن‌شان را انتظار می کشیم.
ظاهرا ما زندگی کردن و احساس زنده بودن را در این لحظات و روز ها خلاصه کرده ایم و ناخودآگاه تصور می کنیم که در این زمان ها است که حال خوبی داریم و احساس خوشبختی می کنیم در صورتی که این زمان ها بسیار محدود و گذرا هستند.
حتی وقتی به آنها دست پیدا می کنیم هم ، متوجه می شویم ،
معمولا بی معنا و بی استفاده می مانند و زودتر از آنچه فکر می کرده‌ایم ، می گذرند و تمام می شوند. این زمان ها می‌گذرند و دوباره ، محبوس در زمان های تلخی هستیم که همواره از آن ها فراری هستیم ؛ مثلا در کلاس درس و یا دانشگاه قرار داریم یا اینکه مشغول کار و فعالیت هستیم . چرخه های زمانی کُند و سُست و خسته کننده‌ای که امیدواریم هر چه زودتر بگذرند و ما دوباره در زمان های فراغت و استراحت و آزادی قرار بگیریم.
اما تغییر نگاه ، آنجایی باید شکل بگیرد که بیاموزیم ، صبح های کاری و کلاسی ، به اندازه‌ی عصر و شب ها ، ارزشمند و لذت بخش هستند و باید بشوند.
همان قدر که پنج شنبه و جمعه ها مورد انتظار مان هستند ولی ، شنبه تا چهارشنبه هم زمان طولانی است و نمی شود به سادگی از آنها گذشت. اگر که از این روزهای کاری هفتگی بگذریم ، چیز خاصی برای‌مان نمی ماند.
تعطیلات عید و حتی اگر تعطیلات تابستان هم داشته باشیم ولی متوجه خواهیم شد که چقدر کوتاه و شکننده هستند و به راحتی می‌گذرند و رنگ می بازند.
پس اگر قرار باشد این روزهای معمولی مان ، روز های کاری‌مان ، روز های پر مشغله‌مان را نادیده بگیریم و از آنها فرار کنیم ، زمان های خوشحالی مان کوتاه خواهد بود و زمان ارزشمند، مثل اَبر و باد خواهد گذشت.
عمر مان به اندازه کافی کوتاه هست ، آن را کوتاه‌تر نکنیم.
تایپ و ویراست ؛
نیلوفر محمدی
