بسمه‌تعالی
آیا یک کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای با جزئیات ریز ارزشمندتر است یا کتابی با ۶۰ صفحه که تمام محتوای ممکن در مورد همان موضوع را در خودش داشته باشد؟
شاید جواب ساده باشد. کتاب ۶۰ صفحه‌ای ؛ زیرا که اصل مطلب را منتقل می‌کند و از طرفی خلاصه و مجیز هم هست.
اما پاسخی که من می‌دهم متفاوت است. برای اثرگذاری و ماندگاری مطلب، من کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای را توصیه می‌کنم. نه ازاین‌جهت که جزئیات کامل موضوع در آن است و ریز به ریز مطلب را یاد می‌گیری. خیر!
ازاین‌جهت انتخاب من، کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای است که کتاب ۶۰ صفحه‌ای را می‌شود در یک ساعت خواند و کاملاً مطلب را آموخت ولی تنها یک ساعت و شاید کمی بیشتر، ذهن ما درگیر آن موضوع می‌باشد و این یک نقص است.
درصورتی‌که برای مطالعه کتاب بزرگ‌تر، هفته‌ها و شاید یکی-دو ماه درگیر آن باشی و مفاهیم کتاب آهسته و آرام‌آرام در تاروپود ذهن رسوخ کند و اثرگذاری بیشتری داشته باشد.
زندگی من پر از این کتاب‌های سنگین و درگیر کننده است. یکی از این کتاب‌ها که مثل -آب نطلبیده مراد است- نطلبیده به دست من رساندند و بی‌آن‌که در برنامه مطالعاتی ام جایی برای آن پیش‌بینی کرده باشم آن را خواندم، کتاب - رفیق - بود.
کتاب زندگینامه انقلابی بزرگ، مبارزه ضد امپریالیسم و نظام سرمایه‌داری، ارنستو چه گوارای نام‌آور، به قلم خورخه کاستانیدا و ترجمه بیژن اشتری !
مؤلف در مقدمه کتاب ۷۰۰ صفحه‌ای خود ، آب پاکی را روی دست مخاطب می‌ریزد و به این نکته اشاره می‌کند که در این کتاب ، قرار نیست چهره‌ای بی‌نقص و معصوم از -چه- را نشان بدهم ،برخلاف زندگینامه نویسان دیگر.
ابتدا شاید با مطالب کتاب مخالفت کنید ولی درنهایت صداقت نویسنده را ستایش خواهید کرد. مؤلف حقیقت را گفته‌است. قهرمانی که در پایان کتاب باقی می‌ماند، واقعی‌تر ، انسان‌تر و قابل‌لمس‌تر است.
مؤلف اراده بی‌حد و مرز -چه- را می‌ستاید و می‌داند که چه‌گوارا را اراده آهنین او ساخت. اراده‌ای که برای او اشتباهات مرگ‌آور داشت، او را به قتلگاه کشاند ولی از او قهرمانی بی‌بدیل ساخت.
-چه- شاید در زمینه‌های فراوانی، بهترین نبود ولی آدمی که ذره‌ذره از خودش ساخت، او را به یک قهرمان تبدیل کرد. البته، جهان تشنه یک قهرمان بود و -چه- این بهانه را به آن داد. بعد از این اتفاق، هر سخن او، هر چند اشتباه یا ناقص، قهرمانانه بود. هر عکس و شمایل او قهرمانانه به‌نظر می‌رسید. شکست‌ها و اشتباهات او، در پشت نقاب قهرمانانه‌‌اش ، محو می‌شد و نادیده گرفته می‌شد.
هنر این کتاب اگر تنها این باشد که چه گوارا شدن را دست‌یافتنی و شدنی جلوه دهد ، همین کافی است و حتی شاید بهتر از او بودن را.
پیش رفتن با خط زندگی -چه- ، می‌تواند درس های زیادی داشته باشد. همراه با یک مرد انقلابی و در مسیر حرکت او گام برداشت و پیروزی‌ها و شکست‌های او را درک کرد.
فروردین ۱۴۰۰
